Rewşenbîrên welatê min jî mîna welatê min perçe perçe ne, mixabin.
Li bakurê welatê min kesên ji xwe re dibêjin ez rewşenbîr im, newêrin ji Apo re bibêjin, " pozika sola te xwar e."
Yê herî xwe muxalîf dihesibîne jî, bi mentiqê re xayîntîyê dike, bi ehlaq re xayîntîyê dike, bi bext û ûjdên re xayîntîyê dike.
Hîn jî newêrin qala têkilîyên kûr û qirêj bikin; newêrin vê zîhnîyeta nekurd a ku bi vê sîyaseta van sîyasetvanên bêvîzyon û rantperest bûye belaya serê civakê rexne bikin.
Le başûrê welatê min?
Ma qey xwende û rewşenbîrên başûr gelekî çê û paqij in?
Çendî ne bi qasî yên bakur bin jî, ew jî hewl didin tenê rewşa wir normalîze bikin; şaşî û kêmasî û çewtîyan bincil dikin, tenê ji kar û xebatên ku bêhna reklaman jê difûre re li çepikan dixin, dilîrînin, halanan hildidin...
Haa!
Ez vê jî bibêjim. Ma qey hîç ên qenc û çê tune ne?
Belê, hene, lê...
Qenc û çê, jixwe qenc û çê ne û hewce nake kes pesnê wan bide û ew jî ne li bende ne her weha.
Û jixwe qencî û çêyî di dûrişm û sloganan de hilnayên!..
Gotina Dawî
Heyf!..
