Zû bi ser avê dikevin.
Heyf!
Ê jixwe ji ber vê xeşimtî û kawiktîya wan, her kes bû xwedan dewlet, tenê kurd nebûn xwedîyê xwe û tiştekî.
Biçûk mezin serî bi her kesî ve heye.
Û kêm zêde mejî jî di her serîyî de heye, lê mixabin wer xuya ye aqil ji her mejîyî nazê.
Loma jî...
Kurd, bi taybetî jî xwende, zana û rewşenbîrên kurd, tenê xwedîyê xwe û mejîyekî xwerû ne.
Û ew mejîyê wan ê xwerû jî zû wan bi ser avê dixe.
Îroj li ser medyaya sosyal dê weledê xwe avêtibû.
Rojev Selahattîn Demîrtaş bû...
Ji nişka ve Selahattîn Demîrtaş li ser serê me kirin Selahedînê Eyûbî!
Şabaş!
Lîrelîr!
Halan!
Ya star!
Belkî jî wehy jê re daket.
Nizanim.
Ji nişka ve bû şoreşgerekî kurdperwer û kurdistanî, hêç ket!
Selahattîn Demîrtaş bi kin û kurdîya kurmancî di parastina xwe de agir bi herîyê xistîye û dilê dijmin reş, dilê "dost"an jî xweş kirîye.
Lê "dost"an jî bi gotinên xwe yên dostane têra xwe ew onûre kir.
Bi vê parastinê, Selahattîn Demîrtaş mîna gundorê ser xanîyan "muxalîf"ên li dijî xwe jî gêr kirin ango di ser wan re jî derbas bû.
Û...
Careke din hat fêhmkirin ku
civaka kurd tenê li du sloganan dinere.
Û jixwe megaloman jî hosteyê sloganan in.
Gotina Dawî
Mejî virikî bûye, mixabin!
