-Tu zivistanî jî werî, ez ê bi çavên xwe yên keskeyî te pêşwazî bikim û zivistanê li te bikim bihar!..
Got,
-Li bin keleha Mêrdînê ez ê ji lêvên te yên sorhinarî vexwim wê şeraba kafirbavên suryanîyan û heta destê sibehê te li ser sînga xwe bihejînim û têxim xew, lê heger xew neket wan çavên keskeyî jî, xem nake; em ê her du bedenên harbûyî bispêrin hev û bi xweşnalîn û newayên ji ber xezeba wan bedenan bifûre, em ê bajêr bi cizbê bixînin û bi taya eşqê kevin!
Ji nişka ve çeng bû ser xwe!
Li ser nivînan bi tena serê xwe veketî bû; jina wî ne li kêleka wî bû.
Ji derveyî odeyê axîn û nalîneke nizm xwe li hundir diqewimand.
Bi meraq û balkêşî rabû ser xwe û xwe li hêla deng girt; bi avêtina her gavê re deng bilindtir dibû.
Deng, ew ber bi serşokê ve dibezand û wî jî dida pê deng û diçû.
Êdî ji gurmegurma dengê dilê xwe dengê axîn û nalînê belawela dibû.
Ku derîyê serşokê vekir, çi bibîne!..
Jina wî ji kûrayîya kezebê dinale!
Bi haweyekî daqûlbûyî her du destên xwe dane dîwêr, şeqên wê ji hevduvebûyî û xortekî bîstsalî li pişt wê sekinîye, xwe lê dixe.
Rûyê xort ji wî ne xuya bû, tenê jina xwe didît û jina wî jî li xwe fitilîbû, li wî dinerî; di awirên wê de şehwet difûrîya.
Xort bi her du destan bi nava wê girtibû û bi haweyekî jihişxweveçûyî bilez û bihêl xwe lê dixist. Dema qûna wê digihîya binnavika xort, şepînî jê diçû; wê şepînîyê li devê derîyê serşokê ew har dikir.
Hew xwe girt û derpîkê xwe yê kin ji xwe şeqitand; jixwe kîr lê rep bûbû û tif destê xwe kir û dest bi masturbasyonê kir.
Jina wî di nav lepên wî xortê bîstsalî de mîna mirîşkeke serjêkirî diperpitî, ji ser hişê xwe ve çûbû; ji awir û dilqê wê meriv pê derdixist pê xweş tê, tadmîn dibe.
Xwedana ji bedenên wan diniqutî û tev li hev dibû, kenê jina wî yê qahpikî û xweşaxîn û xweşnalîna têrşehwet!..
Li devê derîyê serşokê hêdî hêdî çav lê diqulipîn.
Destekî xwe avêt kêleka derîyê serşokê, bi destê din bi xwe xweş dianî.
Û ji nişka ve avik ji kîrê wî pejiqî, orîna gayekî pê ket.
Ku çavên xwe vekirin, xortê bîstsalî ziq li wî dinerî.
Çav lê fireh bûn mîna du tasan!
Bi zorê zimanê wî gerîya. Got, "Tu tu!.. Tu ez im!"
Û bi barîn ji xew şîyar bû.
Bi dengê wî re jina wî jî ji xew şîyar bû û çeng bû ser xwe.
Jina wî xwe ber bi wî ve xwar kir, got, "Temam temam, xewn bû, aram be"
Xwe li ser piştê avêt û çavên xwe kutan esmanê odeyê; kêlîyekê di bin tesîra wê xewnê ma.
Dû re hêdîka destê xwe dirêjî nav şeqên xwe kir; kîrê xwe peland lê deng û pêjna wî nehat, kîr ketibû xewa mirinê.
Dev li lêva xwe ya jêrîn kir û bi dengekî nizm, xwe bi xwe got,
"Ax û sed ax! Mirin ji pîrbûnê çêtir e!"
Gotina Dawî
Em dijîn an em di xew de xewnan dibînin, nizanim!..
