Du Yilmaz Guney hene;
1- Yilmazê ku asta sînemaya tirkî bilind kir û derxist erşê Xwedê.
2- Yilmazê ku berî bimire bi du nefesan li xwe, li kurdbûna xwe vegerîya û hewl da ji bo kurdan tiştinan bike, lê bi ser neket.
Carinan hin heval xwe aciz dikin, çima ez Yilmaz Guney bi vî haweyî dinirxînim?
Erê, hin heval vê nirxandinê wek rexne fêhm dikin, lê ez wî rexne nakim; li gorî kar û xebat û sekn û helwesta wî, ez tespîtekê dikim anku rewşê zelal dikim.
Ê heyran!
Yilmaz, wek navê xwe heta talîya temenê xwe ji sînemaya tirkî re xebitîye û piştî wî, fîlmên wî ji sînemaya tirkî re bûne mestere û li ser wê mestereyê asta sînemaya tirkî bilind bûye.
Mebesta min ne ew e, ez Yilmaz Guney pîs bikim, na...
Yilmaz Guney, sînemagerekî jîr bû.
Yilmaz Guney, senarîstekî xwedan feraset bû.
Yilmaz Guney, derhênerekî jêhatî bû.
Lê Yilmaz Guney ne kurdî bû.
Ev rastîyek e.
Lê divê em jî vê mîsyon û berpirsîyarîyê li Yilmaz Guney bar nekin, da ku li hêla din gunehên wî pir nebin.
Anuha hûn herin ser gora wî, ji wî jî bipirsin, ew bi xwe jî ew ê xwe nexe bin vê berpirsîyarîyê; xwe naxe, lewra ew bi xwe jî dizane heta berî mirina xwe jî tenê ji sînemaya tirkî re kar kiriye.
Ha, hûn dikarin bibêjin, "Ma di fîlmên wî de meriv pêrgî şopên kurdan jî tê..."
Ê bi salan ên wek Yaşar Kemal, Ahmet Arîf û Cemal Sureyya ku bi esilê xwe kurd in jî li ser şopên kurdan xizmet ji ziman û edebîyata tirkî re kirin; ji roman û helbestên wan jî kultur, adet, folklor û jîyîna kurdan difûrîya...
Axir,
Ruhê Yilmaz şad be û bi hêvîya li hêla din bingeha sînemaya kurdî deyne...
Li ser medyaya sosyal ez li danasîna kîtêbekê rast hatim; kitêbeke helbestan.
Bi qasî min fêhm kir kitêb bi tirkî bû û ji qelema Lal Laleş derçûbû; Lal Laleşê mêrdînî...
Çima nivîskarekî kurd xwe hewceyî tirkî-erebî-farisî dibîne, aqilê min ranagire; bi min ecêb tê.
Ez tim dibêjim û ez ê dîsa bibêjim.
Gelo kesên xwe bi kurdî nas kirine û hewl didin her kurdî bi kurdî bikin kurd, nizanin ji ber serdestîya tirkî-erebî-farisî zimanê wan bindest e?
Ev kompleks û belengazîya wan a ku serdestên wan li ber çavê wan dikin dêw û ew jî dibin evîndarên vî dêwî, ew ê kengî terka ruhê kole bikin?
Xwe biçûk nebînin; qure bin, qure!
Qure bin, lewra ew bi tiştên ji we dizîne, xwe li ser serê we qure dikin.
Hûn bi qasî temenê Xwedayê serdestên xwe xwedan dîrok in, xwedan kultur in, xwedan feraset in, xwedan felsefe ne.
Dibêjin dîsa hin "mêrxas"an gef li Îbrahîm Guçlu xwarine.
Heyran!
Ji xwe re li restoranên xwe yên luks rûnin û goşt û kibabên xwe bixwin; lê gefan nexwin.
Û piştî we goşt û kibabên xwe xwarin jî, herin li terasa hoteleke pênc stêrk rûnin û "Yenî Raki"ya xwe vexwin.
Gotina Dawî
Ji qîza qereçî xatûn çênabe!
