lê gav bi gav em ber bi Kurdistaneke bêkurdî ve diherin.
Û pîçên ku em ji wan re dibêjin bêjî jî,
li ser mesefên birincê yên di bin goşt de hedimîne, simbêlan ba didin.
Axir…
Pîçên ku em ji wan re dibêjin bêjî, hewl didin Kurdistanê bikin Kurtêlistan!
Li vê civaka ku pereyan karektera mêran li xwe bar kirîye, mêr li ser pişta pereyan bê karekter digerin.
Û simbêl û tizbîh û bedilê ku ji bêkarekterîyê re bûne kamûfilaj, dema li serîyekî têraqil diqelibin, simbêl bi alîyekî ve, tizbîh bi alîyekî ve dibeze, bedil jî bi tena serê xwe li kesekî anku li kesayetekê digere ku xwe lê bipêçe, bi vir de û wê de mîna gêjekî sersem pengiz dibe.
Min got,
vî zemanî,
ziman ji ber xwedîyê xwe fedî dike, lewra xwedîyê ku di civatan de hewl dide quretîyan bifiroşe, karektera xwe, berî ji malê rabe, ji xwe dixe.
Û quretîyên bêkarekter jî, bêkarekterîya xwedîyê xwe, tenê ji bo demekê taloq dike;
dûr nêzîk ew bêkarekterî xwedîyê xwe dide dest.
Bi kin û kurdîya kurmancî,
bêkarekterî, xwedîyê xwe jî dixapîne, derdora xwedîyê xwe jî,
lê ka ew aqil ku zingînî ji serê xwedî bê!..
Axir!
Gotina Dawî
Ne ji quretîyên xwe re, ji karektera xwe re li muşterîyan bigerin
