“Tu lîderî/serokî bi qasî Erdogan zirar neda kurdan.”
De îja berevacî vê gotinê, ez jî dibêjim, tu lîderî/serokî bi qasî Erdogan zirar neda tirkan,
lewra…
bi saya serê Erdogan, ew teresên kemalîst ên ku xwe xwedayê vê erdnîgarîyê didîtin û ji roja ev dewleta zulimkar ava bûye heta nuha tenê bi xwîna kurdan serxweş bûne, bûn qeşmer û tewtewe li ser zimanan.
Tenê ji bo vê wekhevîyê mabe, hewce ye em spasdarê Erdogan bin, çendî rengê vê wekhevîyê ne bi dilê me be jî,
lê…
wekhevî, wekhevî ye çi xweş, çi ne xweş; mixabin, di şert û mercên îroj de em û tirk li ser wekhevîyeke reş bûn şirîkên hev.
Serokê sererd û binerd çi kir?
Mixabin…
wî tu carî wekhevî neparast, çi xweş çi reş!..
Bêguman ji bo wî tirkîyetî asta herî bilind bû, loma jî heta ji destê wî hat kurdîtî li ber çavê kurdan pîs û xerab kir.
Îja Ahmet Turkê ku paşnavê wî tu carî nehiştîye kurdîtîya wî têkeve pêşîya tirkîyetîya wî û her weha nehiştîye bi kurdî bifikire û her û her xwe wek perçeyekî vê sîstemê dîtîye, êdî bes e, lo!
Dev ji xwe jî berde, dev ji me jî!..
Gotina Dawî
Divê kurd cilika bênamûsîyê ango rojhilatîyê ji ser serê xwe biavêjin!
Gotina Herî Dawî
Bi telaqên bêfitû, bi qasî we qedrê Apo girt û we ew danî ser serê xwe, bi wê xezebê we qedrê Erdogan bigirta û ew danîbûya ser serê xwe, nuha ji zû de Tirkîye bûbû Kurdîye!
