Medyaya Sosyal û Kerametên Wê
Medyaya sosyal, ji bo demekê her kesî bi populerbûnê şad dike.
Hinek ji wan har dibin,
hinek ji wan fahş dibin,
hinek ji wan jî di ber cananekê de can didin.
Û civatên odeyên twîtterê ji paşgotin û galegal û dedîkodîyên ser tenûran xweşir digerin.
Hinek bi derewan germ dikin wê tenûrê;
hinek bi pereyan germ dikin wê tenûrê;
hinek jî bi peyv û gotin û kelam û hadîs û îdeolojîyên xweda û pêxemberan...
Û bi cizbê dikevin li ber quretîyên xwe yên ew bi xwe jî pê ne bawer...
Dibêjin,
li Ewrûpayê, mirîdên pêxemberekî rolêgerîyayî û şevoquzîbûyî,
ji bo tecrîta ser pêxemberê xwe şermezar û protesto bikin, xwe di qefesên hesinîn de kirine girtîyên azadîyê.
Erê, azadî...
lê xwezî me bi zimanê wê jî bizanîya!
Îja heyran...
xulam û koleyên belengaz, hêsîr û reben û pepûkên neazad,
radibin bi haweyekî azad ji bo "hêsîr"ekî ji xwe azadtir li rê û çareyên azadîyê digerin.
Ka aqil!
Lê jixwe li ser vê axê ku aqilê heft jinan di serê mirîşkekê de ye û ew mrîşka ku li ser mesefa savarê/birincê mêr goştê wê ji hev tîştîşî dikin û li hev hiltînin jî, dihere nikilê xwe li gûyê bin zarokekî nebalixbûyî dixe.
Û dû re...
wek tiştek nebûye jî,
ew mêrên ku simbêlên xwe bi dohnê qûna mirîşkê diseyinînin, ji ser wê sifreyê radibin û govendekê digerînin li ber straneke Seîd Gabarî:
"yar de yar ya de yar
bêloma be ya star
sed maşelle ji xwedê re
ez bûme marekî teyar
ji kaşê mala hatime xwar..."
Gotina Dawî
Aqil jî vediceniqe dema dibe qala kurdan.
Û kurd ji aqil mezintir in!..
