-Quz û qizwan di kevçî de, min qizwan xwar, quz ma di cî de.
-Quz û qizwan di kevçî de, min qizwan xwar, quz ma di cî de.
-Quz û qizwan di kevçî de, min qizwan xwar, quz ma di cî de.
Sê caran li ser hev me digot û di cara sisêyan de "quz" û "qizwan"ê cî diguherîn bi hakehaka mezinan re.
Em zarok bûn wî zemanî û ne me qizwan tahm kiribû ne jî me li tahma quz nerîbû, lê ji hakehaka mezinan xuya bû wan li tahma qizwanan jî nerîbûn û li tahma quz jî.
Dû re...
Bi herikîna zeman û tahmkirina bi zimên re, me jî fêhm kir bê çi çi ye û çi ne çi ye.
Û quz bû reb û em hemû bûn xulam û mirîdê wî quzî, mixabin.
Axir...
Ji zimanê xwe fedî nekin û çi hat ber devê we ango hat ser zimanê we texsîr nekin.
Li ser qizwanan jî bipeyivin/binivîsînin, li ser quz jî,
lê bi haweyekî serhişk li her derê bi zimanê xwe bipeyivin;
bipeyivin, lewra her peyveke we yê bibe gule û bimbe û di quzê dê û jinên dagirkerê we de biteqe!..
Guh nedin konformîst û entegrasyonîstan. Her kî qala demokrasî û wekhevî û biratî û merivhezî û xweşbînîyê bike, tû ser çav û rûyên wan bikin.
Çavê wan bar nabe hûn zarokên xwe hînî zimanê xwe bikin.
Çavê wan bar nabe hûn li ser axa xwe li XWE bigerin.
Dîsa dibêjim,
her kê ji we re çîroka biratî û demokrasîyê got, li hundurê çavên wî binerin û bibêjin,
"Ez ê di kefenê sed û yek bavên te nim!"
Gotina Dawî
Ho dagirkero!
Pesnê xwe nede. Xezeba te ji tirsa nava te ye!
