Ji bo istakozên li mitbexa keştîya Tîtanîkê li benda birajtin û raqelandinê bi haweyekî bêçare li benda nefesa dawî ne, noqîbûna avê ya Tîtanîkê ji bo wan istakozan mûcîzeyek bû.
Wê rojê li derekê ez li vê anekdotê rast hatim, kêfa min jê re hat û wexta min xwend, di bin simbêlan de mizicîm.
Yanî carinan felaketa bi serê hinekan de tê, ji bo hinekî din dikare bibe mûcîze jî herweha.
Wek çawa bi serxwebûna Kurdistanê, hinek ê herin ber ker û golikan, şivantî û gavantîya pez û dewaran ê bi destê wan nekeve, hinek ê jî li ser axa azad qedehên şerabê noş bikin ji bo ruhên serbixwe...
Gotina Dawî
Tu carî bêhêvî nebin!
