Li ser medyaya civakî çi qasî ez antîpatîk bim, di jîyana rojane û rastîn de jî ew qasî ez şêrîn, rûken û sempatîk im; mîna şev û rojê...
Hûn dixwazin bawer bikin, hûn dixwazin bawer nekin, hûn bi kêfa xwe ne,
lê yên min sempatîk dibînin, dikarin li cem yên min antîpatîk dibînin, qala min bikin!
Heta roja îroj hîn min nedîtîye û ez lê rast nehatime ku piştî rûniştandina rû bi rû yekî xwe ji min aciz kiriye!
Na,
bira jî yên rû bi rû min nas dikin, baş dizanin hemû gotinên min ji paktî û duristîya dilê min dizên.
Û ne qûnalês im, ne jî ji qûnalêsan hez dikim.
Bêguman li ser medyaya civakî yên kêfa wan ji min re tê û ez bi wan sempatîk têm jî hene, lê wexta meriv bide ber hev, hejmara kesên min antîpatîk dibînin ji hejmara kesên min sempatîk dibînin pirtir e.
Ev jî rastîyek e.
Ka îja ev rewş baş e, yan xerab e, xêr û guneh di stuyê we de...
Çima ez bi hin ciwanik û ciwamêran antîpatîk têm?
Ez ji we re ta bi derzîyê ve kim:
-Ez qûna hin kesan didim tavê, loma qûna belot û rabûyî jî ji alî her kes ve tê dîtin.
-Ez dibêjim xwe bin wek xwe tev bigerin, ji bo hûn xwe bişibînin hinan hewl nedin û dilê xwe nebijînin kesî.
-Ez dibêjim nefsbiçûk bin, ne qure bin, lê serî li ber qureyan jî daneynin.
-Ez dibêjim nebin mirîd û ji xwe re Xweda û pêxemberan çênekin.
-Ez dibêjim bila serê we bi hêlekê ve, qûna we bi hêlekê ve nere; anku ne durû û duqûn bin.
-Ez dibêjim ne bixapin, ne bixapînin, durist bin û xwedan sekn û helwest bin.
-Ez dibêjim kurd bin û heger hûn ê doza Kurdistanê bikin jî, kurdîyê li xwe bar bikin.
-Ez dibêjim biaqil bin û hay ji xwe hebin, bila aqilê we ne ji kîsê xelkê be.
-Ez dibêjim tiştan di bin hişê xwe de genî nekin, dû re hûn jî derdora we jî genî dibin.
-Ez dibêjim li pey daxwaz û hêvî û xeyalên xwe herin, li dengê dilê xwe guhdarî bikin, lê heqaretê li mejîyê xwe jî nekin.
Yanî,
bi kin û kurmancî ev in ên min antîpatîk an jî sempatîk dikin.
De îja hûn deve ne û bi serê xwe ne.
Ne hûn mecbûr in bi çavekî sempatîk li min binerin, ne jî ez mecbûr im xwe bi we sempatîk bikim.
Bi qasî tirk ji kurdî nefretê dikin, nêvîyê vê nefretê, kurdan ji tirkî nefret bikirana, nuha ji zû de tirk û kurd bûbûn "bira"!
Îja belasebeb najon ser Dîdem Arslanê, heger Kurdistan ji kurdî re nebe stargeh, piştî bîst salên din em ê hemû bibin Dîdem!
Dîdem!
Dîdem! Dîdem! Dîdem!
Dîdem bi kurdî ye.
Qîza dê û bavekî kurd e.
Lê...
Ew bi xwe ne kurd e.
Me çi digot?
Dê û bavê meriv kurd be, nayê wê mahneyê meriv jî kurd e;
ya meriv dike kurd, kurdî ye.
Û tirkî jî Dîdemê kiriye tirk!
Evdoyê Biçûk û Silhoyê Ne(seleh)
Evdo çel salekî enerjîya kurdan (xwîna kurdan) ji bo demokrasîya tirkan, bibore, ji bo hovîtî û barbarî û nijadperestîya tirkan xurttir bibe xerc kir,
anuha jî Evdoyê Biçûk anku Silhoyê Ne(seleh) xizmetê ji ziman û edebîyata tirkî re dike û ha ha pesnê berhem û nivîskarên tirk dike û pêşnîyarî mirîdan dike.
Em ji Xwedê, Xwedê jî ji me ne razî be!
