Îroj li ser twîterê ez li nivîseke Vahdetîn Înce rast hatim.
Bi tirkî ji bo rojnameyekê nivîsandibû.
Nivîsar li ser Şêxê senanîyan bû.
Çîroka Şêxê senanîyan û çîroka tirkan a pêvajoya Yekîtîya Ewrûpayê dabû ber hev.
Wek hawê li ber Tirkîye ketîbû...
Xwe bi xwe min got, yanî tu derdê te tune ye!
Osmanî!
Tirk!
Şêxê senanîyan!
Û teva ku ew qas bobelat bi serê kurdan de anîne, wek kurdekî hîn jî mîna welatîyekî ji rêzê tu gazinan li dewleta "xwe" dikî.
Baş e li pey me pirêze mirêze tune ye ku yek rabe bi wan pirêzeyan şantaj mantajan li me bike gidî!
Ji ber berjewendîyên qeşmerane carinan însan xwe dihetikînin.
Dû re,
dikin nakin hew dikarin xwe xwe ji nav lepên teres meresan xelas bikin; di nav lepên wan de dibin meymûn.
Ji bo kêfa kêlîyekê temenê xwe bi teresî derbas nekin.
Heyf!
