Pizika serê zimanan,
Namûs!
Dewlet namûs e!
Netew namûs e!
Sînor namûs e!
Ala (bayreq) namûs e!
Marş namûs e!
Misak-i milî namûs e!
Namûs! Namûs! Namûs!
Namûs jî quzê jinê ye, ji bo vê zîhnîyetê.
Û quzê jinê jî li pêyasê bi pêncî lîreyan difiroşin!
Zewac!
Derdê her kesî zewac e,
lê...
hîn min nebihîstîye tenê yekî zewicî jî di heqê zewacê de xweş peyivîye!
Êê!
Madem zewac ne tu kerafî ye û kêm zêde her kes dizane çi kerafî ye,
wê çaxê çima her kes hewl dide wê kerafîyê bixwe?
Ka aqil!
Jin, jîyan, azadî!
Jinên ji jintîya xwe tişt fêhm nekirine, li welatekî ew bi xwe jî li wir ne azad in, ji bo azadîya jinên afgan, li pêş çavê girse û qelebalixîya însên kincên xwe ji xwe kirin û zirçalakîyeke hetiketîk pêk anîn.
Dema aqilê meriv ji kîsê xelkê be, ji dêvla serî qûn dibe rêber.
Û qûn jî tenê meriv ber bi gû ve dipengizîne, mixabin!
Û pirê nivîskarên kurd, ji ruhê netewperwerî dûr, an jî bêpar in,
mixabin!
Ez bawer im têgeha "perwer" serê wan tevlihev dike;
lewra pirê caran perwer û pere cî diguherin...
Ji hêlekê ve bi quretîyên pûç û pîç zarokên kurdan dikin dijminê zimanên dagirkeran, ji hêlekê ve jî bi zimanên dagirkeran meymûntî û megalomantî û qûnalêsîyan dikin.
Gotina Dawî
Heger kesayet stewr be, xîret nazê!
