Midnight Express-Trêna Nîvê Şevê, fîlmekî xweş û têra xwe balkêş.
Bill Hayesê emerîkî dema dixwaze ji Tirkiyeyê vegere welatê xwe, berî têkeve balafirê polîsên tirk wî bi du kîlo eroîn digirin.
Û piştî wê girtinê tofaniyeke nedîtî tê serê wî.
Di hefsê de tiştên gardiyan û rêvebirên hefsê tînin serê vî belengazî nehatiye serê kûçikekî kuçeyan ê gurî.
Ji bo du kîlo eroîn, rebeno bi saxî mirinê tahm dike.
Lê di dadgehê de mîna meriv cercûrekê di serê hev de vala bike li pêş çavê dadger û dozger û polîs û eskeran dilê meriv li tirkan rehet dike.
"Heta nuha min dengê xwe nekir. Min bêhna xwe fireh kir, lê ez ê êdî xwe negirim, lewra we bi min da bawerkirin ku piştî pêncî û sê rojên din ez ê azad bibim. We ew hêvî da min, min xwe hêvîdar his kir, lê nuha hûn hêviyên bin ji binî de dikujin. Bi min pir komîk tê ku neteweke wek we beraz, ku bêhna berateyan jê difûre, tew ne eyb û ne fedî hûn ji goştê berêz re dibêjin heram e. Ez bikutim keç û lawên we, ji ber ku hemû beraz in! Tu jî beraz î dadger. Hûn hemû beraz in. Bila Îsa van bêjiyên heram bibexşîne, lê ez ê wan nebexşînim. Ez ji we û dewleta we nefretê dikim. Ez ji we hemûyan nefretê dikim."
Bi rastî di vî fîlmî de jî eşkere dike bê em bi qewmekî çawa re dijîn.
Bê em bi hovîtiyeke çawa re rûbirû ne.
Di vî fîlmî de rastiya vê zîhniyetê destnîşan dide.
Di vî fîlmî de em dibînin derve, hundir ferq nake, her der dojeh e.
Her kê firset dît bila li vî fîlmî binêre, pêşniyar dikim.
