Li ser meseleyê:
Kurd bibêjin di tûra ewil de em ê neçin ser sindoqan, bila xwe bi xwe di hev nin, dû re berî tûra duduyan kî were ber terikê reş, em ê jê re bibêjin, "Sihet xweş."
Lê ka aqil!
Na weleh, aqil heye, lêbelê ji kîsê xelkê ye ew aqil.
Û aqilê ji kîsê xelkê jî li kar û fêdeye xelkê ye...
Populîzm nîrvanaya kurdên entegrebûyî ye.
Lewra...
Entegrebûn konforê di xwe de dihewîne.
Û ji bo konfora xwe jî em dikarin agir bi dinyayê xin.
Na lo!
Ne bi vê xezebê...
Ji bo konforê tenê tiştek hewce ye û jixwe ew jî têra xwe bi we re heye.
Durûtî, qûnalêsî, xulamtî û terka ji xwe-bûnê.
Û dû re...
Bi wê xavbûn û sextekarîya xwe lotikên populîst.
Hin rewşenbîrên kurd ên di navbera Xelîl û Celîl de ango di navbera Barzanîîzm û Apoîzmê de asê mane û kurd bi serê wan sûnd dixwin, vê pêla dawîn li ser medyaya sosyal tenê sloganan diqîri n.
Heyf!
Berî nuha bi çend salan li ser medyaya sosyal min hevaleke hdpyî nas kir. Rêvebira partîyê bû. Ez naxwazim zêde ta bi derzîyê ve kim, lê bi kurtî bibêjim yeka di nav partîyê de xwedan peyv bû.
Axir...
Dû re piştî çend lotikên politîk û îdeolojîk, ji bo em derbasî qonaxeke din bibin, ji ser medyaya sosyal em ber bi jîyana rasteqîn ve kaş bûn.
Du sê mehan, carinan li ser politîka û sîyasetê em li hev rabûn, carinan li ser huner û edebîyatê em li hev rabûn, carinan jî li ser civakê û hesasîyetên civakê em li hev rabûn, lê lihevrabûnên herî yeman piştî van nîqaş û sohbetan diqewimîn.
Piştî azmûn û tecrûbe û lêgerbûn û lêkonsantrebûn û tîrbûna li ser her babet û mijarê zeman hat û em ji hevdu veqetîyan.
Û demeke dûr û dirêj hayê me ji hevdu çênebû; ne li ser medyaya sosyal, ne jî li deverekê...
Pêr li ser mesangerê silavek da min. Me li hal û ehwalê hevdu pirsî.
Mijarekê derî li mijarekê vekir û me derîyek vekir û derîyek li pey xwe girt, em ketin nav bîranînan û kûr û dûr çûn.
Min got:
-Ma wek berê tu hîn di nav partîyê de çalak/aktîf î, lêê?
Kenîya, got:
-Erê, lê ez di navbera te û Apo de diherim û têm...
Gotina Dawî
Min got, bêhna xapandin, xwexapandin û durûtîyê tê, yadê!
