Ev serê çend roj in li ser dîroknasa Ayşe Hurê nîqaşek heye. Hin kes wê diparêzin, hin kes jî xwe ji wê aciz dikin.
Ya rast, ez ne li her du alîyan im jî; ne wê diparêzim, ne jî xwe ji wê aciz dikim,
ji ber ku,
tenê bi kar û xebatên xwe dadikevim, difikirim, hûr dibim û li xwe/xwebûna xwe konsantre me.
Tehlîl û analîzên politîk, sîyasî, îdeolojîk kê kirîye nekirîye, ne xema min e;
çi Ayşe, çi Eyşê…
Û meriv dikare tehlîl û analîzên Ayşeyê jî tehlîl û analîzên Eyşê jî li bêjinga mejî û mentiqa xwe bixe û bi xwe jî tehlîl û analîz bike.
Nizanim Dogû Perînçek, Yalçik Kuçuk, nizanim Îsmaîl Beşîkçî û nizanim çi!..
Heyran,
heger meriv jîr û jêhatî û zana be, meriv dikare têbigîhêje bê kî bi rastî, durustî tev digere, e, kî jî bi fen û fût û zexelî!
Lê bi min,
ji bo “tav bide qûnê” kî çi xebat, tehlîl û analîzê bike, bixêr e, bi fêde ye;
ji ber ku,
gelek çepgir û lîberalên tirk ji kurdan bêtir qîmet didin xewn û xeyal û xebatên Ocalan;
kurd naxwînin û didin pêy wî, lê tirk dixwînin û didin pêy wî anku qîmet didin sekn û helwest û stratejîya wî,
lew…
ew rewşenbîr û sîyasetzanên tirkperest bi xwe jî dizanin îro ro sekn û helwesta Ocalan, teqtîk û stratejîya ku Ocalan dimeşîne (bi ekîba xwe) ji xêr û fêdeya kurdan bêtir di xizmeta tirkî û tirkîtîyê de ye;
loma jî…
hûn bi ya min dikin, jixwe ez dizanim hûn ê bi ya min nekin, kurd bimînin, kurdî bimînin û tenê enerjîya xwe li kar û xebat û berhemên kurdî xerc bikin.
Gotina Dawî
Hûn çi qasî kurdî bin ew qasî hên ê bikarin xwe ji wê vîrusa tirkî û tirkîtî û tîrkîyetîyê biparêzin.
Axir…
