-Em xwedan deşt û berî ne lê arvanê me ji genimê xelkê ye.
-Biçûk mezin her kes bi sîyasetê radibe û bi sîyasetê rûdine lê rişma sîyasetê di destê sîyasetnezanan de ye.
-Ji mêranî ketîye, kîr hew lê radibe lê çavên wî her li ser qûnên jinan dilîzin.
-Zirav di zik de tune ye lê demançeya çardederb a rûhsatkirî di ber de ye.
-Ehlaq li cem wî destê xwe dide ser qûna xwe, xwe disitirîne lê ji zarên xelkê re dibêje sût û sûtik û serserî.
-Mêrê wê li cem wê pesnê tolazî û qûndetîya xwe dide lê ew xwe bi mêrê xwe serbilind hîs dike.
-Nan tune ye bixwe, zarok di qula xênî de ji birçîna kîrê hev dimêjin lê ew ji bo piştgirî û alîkarîya xelkê her seferber e.
-Xelk qala qûndetîya mêrê wê dike lê ew dihere ji jinika mêrê wê bi dorê dikeve re dibêje qehpik.
Gotina Dawî
Gurîyo navê min li te, kumê min li serê te.
