...
Teva binkirasê xwe yê tenik ê saya ku dora sermemikên wê di bin de bi rengekî qahweyî çav diezibandin gunehan, li ber paceya odeya rojhilat sekinîbû.
Ji çavên nepişî diyar bû nuh ji xewa şêrîn şiyar bûbû.
Pace vekirîbû û bayekî hênik xwe li nav porê wê diqewimand.
Porê wê yê hineyî, li ber nerbûna wî bayê hênik nazê xwe dikir li tava nuh xwe rê dida.
Serê memikan xwe li binkirês diqewimandin, mîna mihîneke rehwan bi xezeba siwarekî hêçketî bi çargavî bibeze, ji ber maç û ramûsanên şeva çûyîn.
...
Teva binkirasê xwe yê tenik ê saya ku dora sermemikên wê di bin de bi rengekî qahweyî çav diezibandin gunehan, li ber paceya odeya rojhilat sekinîbû.
Ji çavên nepişî diyar bû nuh ji xewa şêrîn şiyar bûbû.
Pace vekirîbû û bayekî hênik xwe li nav porê wê diqewimand.
Porê wê yê hineyî, li ber nerbûna wî bayê hênik nazê xwe dikir li tava nuh xwe rê dida.
Serê memikan xwe li binkirês diqewimandin, mîna mihîneke rehwan bi xezeba siwarekî hêçketî bi çargavî bibeze, ji ber maç û ramûsanên şeva çûyîn.
...
Ziman, mirêka hest û hisan e.
Ziman, dil e.
Ziman, deng û qîrîna wê axê ye ku em li ser dijîn.
Ziman, pênasa jiyîna kulturî-ramanî-kevneşopî ye.
Zimanê axekê çi be, meriv li gorî zimanê wê axê digirî-dikene, diêşe-şad dibe.
Meriv bi kîjan zimanî bijî, hest û hisên meriv li gorî wî zimanî dibezin...
Û ziman çi be, dil jî ew e.
Kesayeta meriv li ser zimanê meriv ava dibe, şên dibe, geş dibe û rûdine.
Ziman, dil e.
Ziman, deng û qîrîna wê axê ye ku em li ser dijîn.
Ziman, pênasa jiyîna kulturî-ramanî-kevneşopî ye.
Zimanê axekê çi be, meriv li gorî zimanê wê axê digirî-dikene, diêşe-şad dibe.
Meriv bi kîjan zimanî bijî, hest û hisên meriv li gorî wî zimanî dibezin...
Û ziman çi be, dil jî ew e.
Kesayeta meriv li ser zimanê meriv ava dibe, şên dibe, geş dibe û rûdine.
