-Ha xalo!
-Xêr e?
-Hesenê Cabdar…
-Ew kî ye?
-Du sal berê li hefsa Mêrdînê gardîyan bû. Nuha li Îmralîyê gardîyan e.
-Ê kuro, ez di jina hefsed bavên Hesen nim! Çi ji min re Hesen li ku gardîyantî kirîye, nuha li ku çi gûyî dixwe. Hela hela! Di meriv ji dîn û îmanê derdixî!
-Euww! Vê sibehê çi bêhna te teng e, Xwedê ji te razî! Weleh şûjin jî di qûna te re nare vê sibehê. Xuyaye xalojna min îşev tu pihên kirîyî, loma tu agresîf û aciz î.
-Axir, ez serê te di xalojna te kim! Te yê bigota çi? Ka bibêje bê Hesenê Quzêkerê çi kirîye?
-Na, tişt nekirîye. Doh min Ebasê me yê gardîyan dît. Go Hesen telefonî min kirîye, gotîye şeva ku Frankfûrdê 5 gol avêtin Galatasarayê, heya destê sibehê xew neketîye çavên serok. Ji bo ber dilê wî xweş bike, Dewlet Bahçelî bi telefonê seetekê pê re peyivîye heya hilma wî hatîye ber wî. Û gotîye taştê jî nexwarîye.
-Ka aqil!