Li Qosera Mêrdînê çêbûye. Li sikak û kuçe û kolanên Qoserê bi firê ketîye. Di zanîngeha Beykent a Stenbolê de beşa sînema û televîzyonê xwendîye. Nuha jî di zanîngeha Stenbolê de beşa erdnîgarîyê dixwîne. Ji xêndî nivîskarîyê herweha sînemager e. Bi navên Doxînsistîzm, Xwelîserîzm, Xweşzûgotinokîzm, Leylan û Peyvforîzma pênc kitêbên wî çap bûne. Bi navê ''Reş û Şîn'' û ''Mirîd'' du fîlmên wî hene. Herweha senarîstê fîlmê ''Xof'' e. Li Stenbolê dijî.
31 Mayıs 2021 Pazartesi
şêfê rojevê
qirçeqirça derizînê
29 Mayıs 2021 Cumartesi
zîhnîyet
28 Mayıs 2021 Cuma
ala û reng û remz
27 Mayıs 2021 Perşembe
lîbîdo
26 Mayıs 2021 Çarşamba
kê kir kê
25 Mayıs 2021 Salı
piştî deh salan
24 Mayıs 2021 Pazartesi
şerê sulo û sedo û holîka zarokan
23 Mayıs 2021 Pazar
ava şolî
22 Mayıs 2021 Cumartesi
bila xîreta we zêdeyî berjewendîyên we be
21 Mayıs 2021 Cuma
mele û cin
20 Mayıs 2021 Perşembe
holîka zarokan û dewleta romê
19 Mayıs 2021 Çarşamba
dem û dewran
Ma nizanim min ji we re gotibû di xortanîya xwe de, tam yazdeh salan, li Mêrdîn û Stenbolê di çend tîman de min bi futbolê lîst.
Erê bi serê Mele Quto, tam yazdeh salan...
Û heger bi zaroktî bavê min bi min re nexeyidîbûya û negotibûya, "Gawiran serê Hesen û Hisên jê kir, kirin gog û pê lîstin; guneh e..." û wek bavekî alman, îngiliz, îtalî, holandî piştgirîya min kiribûya, îro ne bi qelema xwe, bi nigên xwe ez ê bibûma belaya serê we.
Lê bi qasî ez dizanim û min xwendîye, serê Hisên tenê kirine gog û pê bi gogê lîstine; Hesen bi jahrê kuştine!
Çima min qala vê serpêhatîyê kir?
Piştî bi salan wek berê dîsa min xwest bi zarokan re çend hereketên messîkî bikim, lê bi ser neketim; min nigê xwe êşand û nuha li ser nigekî, biborin, li ser piştê veketime.
"Gur pîr dibe, dibe qeşmerê kûçikan!"
Û
"Heyfa xortanîyê ku yextîyarî li pêşîyê ye!"
Heger min ev her du gotinên pêşîyan ji bîr nekiribana, îroj min xwe nedixist vî halî.
Lê ya ewil gotina pêşîyan bû yan biwêj, nizanim.
Jixwe her tiştê me li bin guhê hev ketîye...
Beşa şeşa ya "The Sedat Peker" jî neket vîzyonê ku ez di vê rewşa xwe ya ne baş de lê temaşe bikim.
Piştî van têkilîyan meseleya mirîşk û hêkê hat bîra min;
mirîşk ji hêkê derketîye yan hêk ji mirîşkê derketîye?
Mafya bûye dewlet an dewlet bi xwe mafya bû jixwe!
Nizanim.
Divê sosyolog li ser vê mijarê lêkolîn û lêpirsînan bikin.
Bi min,
nuha em li lîstikeke sîrkê temaşe dikin.
Sedat Peker, Suleyman Soylû, Mehmet Agar, tenê li pêş çavan in,
lê yên wan dilîskînin hîn ne xuya ne.
Hewceyî teorîyên komployî nake;
parîyê nên mezin e û ew parî yê di ber gelek kesan de bimîne.
Bi hêvîya kevir li ser kevir nebîne!..
Nîşe-Têbinî-Jêrenot:
Bê henek, heger min dev ji futbolê bernedabûya, belkî jî îro min di bin navê tîmeke ewrûpî de jûbîleya xwe kiribû û li Kurdistanê ji bo pêşketina futbolê dixebitîm.
Min got,
nizanim lo!
18 Mayıs 2021 Salı
îlham derketîye betlanê
17 Mayıs 2021 Pazartesi
dewleta karîkatur û bîrova serê evdila
16 Mayıs 2021 Pazar
the sedat peker
15 Mayıs 2021 Cumartesi
zimanê malê û bêhna sêvan
14 Mayıs 2021 Cuma
çêlek û ga
13 Mayıs 2021 Perşembe
zemanê berê
12 Mayıs 2021 Çarşamba
û qelem ket jîyana me
11 Mayıs 2021 Salı
azadî û mejî
10 Mayıs 2021 Pazartesi
mele evdî û rojî
9 Mayıs 2021 Pazar
roja dayikan
şeva leyletulqedirê
7 Mayıs 2021 Cuma
kalê dewrêş
Kalê Dewrêş wek her car rahişt radyoya xwe û hêdî hêdî ber bi sukurê ve meşîya.
Konên xwe li binîya vê sukurê vegirtibûn. Bi roj wexta her kes diçû ser kar, ew û çend pîrek û çend zarokên biçûk diman.
Li pişta konan sukurek hebû; li wê sukurê dareke mazî ber bi esmên ve bilind bûbû; eşîrek dikarîbû di bin sîya wê de bisitirîya.
Kalê Dewrêş jî her roj diçû li bin sîya wê darê rûdinişt, sê çar seetan li ber kilamên kurdî xwe diavêt ser baskên xeyalan û ber bi gundê xwe yê şewitî ve diçû;
carinan jî zarok lê vedihewîyan, ji wan re çîroka xwe digot.
Kalê Dewrêş derket sukurê, çû li bin sîya darê rûnişt, radyoya xwe vekir û kûr û dûr ket nav mitalan.
Hindik mabû çavên wî herin ser hev û di xew re here, bi pêjna zarokan çavên wî ji ser hev çûn.
Dilşa, Roza, Binevş, Tajdîn û Sîmko xwe lê girt, hatin li pêşîya wî qûna xwe dan erdê, rûniştin.
Kalê Dewrêş li wan nerî, bişirî, got:
-Xêr e, dîsa wek cendirmeyan hûn pev ketine û hatine?
Rozayê kenîya, got:
-Kalo, tu dikarî ji me re çîroka wê şevê dîsa bibêjî?
Kalê Dewrêş yek bi yek li wan nerî û bi henûnî bişirî. Dû re fitilî ser Rozayê, got:
-Kîjan çîrok, berxa min?
Rozayê xwe aciz kir, got:
-Wîî Kalo! Ma tu jî çi zû ji bîr dikî.
Kalê Dewrêş kenîya; berî bersiva Rozayê bide, Tajdîn got:
-Kalo, ma tew tu jî! Jixwe tu her car eynê çîrokê ji me re dibêjî.
Zarokan li hev nerîn, kenîyan. Kalê Dewrêş jî bi wan re kenîya.
Kêlîyekê Kalê Dewrêş nepeyivî; zarokan guhên xwe miç kiribûn, li benda wî bûn.
Kalê Dewrêş qirika xwe paqij kir û dest pê kir:
-Hebû, tune bû, rehmet li dê û bavê min û we bû. Gundek hebû, jê re digotin, “Zerganê” Hawîrdorê Zerganê çîya bû. Her kes xwedî rez û pez bû. Wek tirîyê wan rezan xweş li tu devereke din a dinyayê tune bû. Binîya gund jî giş dahl û bexçe bûn. Kê mişmiş dixwar, kê hirmî dixwar, kê hejîr dixwar, kê sêvtirşk dixwar, kê gwîz dixwar; Xwedê bi ser gund de rijandibû. Mast û penêrê pezên gund li wî lêf û çîyayî deng dabû. Gundî bi heyran û qurban bi hev re dipeyivîn. Kesî tahde li kesî nedikir. Her kes bextewar bû. Heta ku rojekê komek telebe tên gund.
Binevşê got:
-Telebe çi ye, Kalo?
Kalê Dewrêş bi bişirîn got:
-Telebe! Yên xwende, yên diçûn mektebê. Erê, ew telebe tên gund û gundî jî meraq dikin. Gundî ewil bi guman tev digerin, lê dû re bi çûyin û hatina cem wan re, hêdî hêdî wê sawê ji ser xwe diavêjin. Çi cara tên gund, gundî biçûk mezin, jin mêr, diherin li dora wan dicivin û li wan guhdarî dikin. Telebe dipeyivin, ew jî bi balkêşî guhdarî dikin. Tiştên telebe li ser dipeyivin û qal dikin, heta wê rojê hîç nebihîstine û di xewnên şevan de jî nedîtine. Lenîn, Marks, Mao, Denîz Gezmîş, Mahîr Çayan, komunîzm, sosyalîzm, dewrim, wekhevî, azadî, gel mel û nizanim çi çi… ew nav mavên di nav sohbetên wan de derbas dibin, pir bala gundîyan dikişînin. Dem diherike, êdî her ji çend rojan carekê bi şev li gund in; gundî jî hînî hebûna wan dibin, pir ji wan hez dikin.
Sîmko got:
-Qey wan jî wek te çîrok digotin, Kalo?
Kalê Dewrêş bi bişirîn got:
-Erê, çîrok û çawa çîrok. Piştî demekê êdî kesî hew ji wan re got telebe; telebe çûn, heval hatin.
Rozayê got:
-Telebe çûn ku derê, Kalo?
Kalê Dewrêş kenîya, got:
-Neçûn derekê, berxa min. Êdî li gund hew ji wan re telebe hat gotin, navê wan bû heval.
Zarokan li hev nerî, kenîyan.
Kalê Dewrêş got:
-Êdî her kesî bi navê heval gazî hev dikir. Biçûk mezin, jin mêr, kal pîr navê her kesî bûbû heval. Kalo, pîrê, apo, xalo, metkê, xaltîkê, xalojinê, emojinê hew hatin bihîstin. Hevalê Xelef were vir, hevala Rewşê here wir, hevalê Evdo hat, hevala Seyrê çû.
Zarokan ji hev re got heval û kenîyan.
Kalê Dewrêş berdewam kir:
-Bûbû wek dawetekê, êdî ne tenê bi şev, bi roj jî diçûn û dihatin. Û dîsa rojek ji wan rojan bi roj li nav gund in û esker digirin ser gund. Dora gund hawîrdor digirin û heta êvarî şer dikin. Mala minê! Her heft telebe jî tên kuştin. Hîn nuh simbêlên wan xwê dabû. Wê êvarê esker mêrên gund gişan li pêşîya gund kom dikin, kincên wan ji wan dikin, heta destê sibehê wan li ser wê berfê şilfîtazî disekinîne. Û êdî xêr û bereketa wî gundî namîne. Nêvîyê gundîyan radihêjin selehê, dibin cehş, nêvî jî mecbûr dimînin, terka gund dikin.
Çav li Kalê Dewrêş şil bûn. Zarok rabûn ser xwe û bi kêf bera ser pişta hev dan, xwe li nav konan qewimandin.
Ji radyoya Kalê Dewrêş kilama "Bavê Lalo" bilind dibû wê kêlîyê...
6 Mayıs 2021 Perşembe
kampa tazîyan û evdilselam
5 Mayıs 2021 Çarşamba
hergûkolog
Vê pêla dawî kurdên me li ser twîterê odeyên akademîk ava kirine,
lê ka bê bi zimanê akademîk dipeyivin an bi zimanê organîk dipeyivin, nizanim.
Berê jî min gotibû,
heger em nikaribin pişta tirk û ereb û farisan bigihînin erdê jî, teqez em ê li ser medyaya sosyal bi quretîyên xwe yên akademîk Kurdistanê ava bikin!
Bijî şoreşa li ser medyaya sosyal!
Henek li hêlekê, lê bi rastî jî medyaya sosyal şoreşek e; heger em dev ji quretî û populîzma xwe berdin...
Her kî radibe, odeyekê ava dike û çend kesên xew li wan herimî ye jî li dora xwe dicivîne û bi seetan li ser teorîyên ji bejn û qama xwe mezintir dipeyivin.
Ji zelqamirîşkîzmê bigire, heta marksîzm û komunîzm û tirşikîzmê li ser her mijarê peyvên ji serê xwe mezintir dikin û ji bo demekê li ser serê çend ciwanik û ciwamêrên haya wan ji ciwanikî û ciwamêrîya wan tune ye, dibin feylesof û teorîsyen û rewşenbîrên haya wan ji sîya wan a li ser dîwêr dilive tune ye.
Bêguman,
di wan odeyan de jî carinan şerê navxweyî derdikeve;
hin kes dibin weletperwer û qehreman, bi lîrelîr û çepik û halanan wê şevê ji kefa heta destê sibehê xew nakeve çavan;
hin kes jî dibin xayîn, di bêdengîya şevê de xew li wan diherime, heta destê sibehê di nav fikarên xwekuştin û xwenekuştinê de diherin û tên.
Bi qasî em xwe berpirs û wezîfedar hîs dikin, tu kes xwe weha hîs nake.
Hema qey çar pênc sebî-zarok dikevin nav lepên me, demildest em dikevin moda mamostetî û rewşenbîrîyê û em dest bi ders û şîret û pêşnîyaran dikin, bi haweyekî teorîk mîna akademîsyen û pedagogan.
Bi qasî zimanê kurdan dirêj e, emelê wan jî ew çend xurt bûya, nuha ji zû de ew zimandirêjî ji Kurdistanê re bûbû sînor, lê gotin û emel li hev dernakeve, mixabin.
Haa!
Ez vê jî bibêjim...
Ez ne li dijî civat û sohbet û danûstendinên bi vî rengî me, berevacî vê, divê hebin, lê însanan li ber sîya pozê xwe mexel nekin.
Min got,
-Evdila, alîkarîya te divê!
Got,
-Li ser çavên min, Seyda!
Min got,
-Evdila, çavên te li ser memikên keçikên bajarîyan bin û tu carî pozê te ji bêhna memikan mehrûm nemîne, lê ezmûn heye û ji ber ku senaryoyek di nav destê min de ye, ez li ser vê senaryoyê dixebitim, ji bo ezmûnê ez hîç nexebitîm.
Got,
-Êê!
Min got,
-Ka peyva min nebire, ez pê de têm...
Got,
-Fermo!
Min got,
-Ez ê şîfreya rûpela zanîngehê ji te re bişînim, ji dêvla min tu têkevê; qe nebe tu mamostetîyê dikî, tu yê ji min çêtir çêkî...
Got,
-Dubare li ser çavan, Seyda!
Min got,
-Weleh Evdila, ez wek te ne comerd û çavfireh im; min carekî çavên te birin li ser memikan danîn û pozê te li dora wan gerand, cara duduyan ez ê vê comerdî û çavfirehîyê nekim.
Em her du jî kenîyan.
Bû şev, berî wextê ezmûnê biqede bi seetekê min dîsa jê re nivîsand.
Min got,
-Xoce, seetek wext maye, ezmûna me ji bîr neke! (Tew ezmûn bû ya min û wî🤪)
Got,
-Yek û yek teyrê belek
Zaza bilbil dermanê dil
Şekir û şima
Çû ber çema
Çem miçiqî
Av tê de nema
Min got,
-Weleh tu jêhatî yî!
Got,
-Ez birayê te me. Min qûşa wê qetand!
Dema em zarok bûn, ku tiştek nediket serê me anku ku ber bi aqilê me ve nediçû, me digot,
"Yek û yek teyrê belek
Zaza bilbil dermanê dil
Şekir û şima
Çû ber çema
Çem miçiqî
Av tê de nema"
Erê weleh,
li ser rewşa kurdan,
li ser têkçûyîna sîyaseta kurdan,
li ser malkambaxîya îdeolojîyan, ew îdeolojîyên ku kurd ji kurdîtîyê xistine,
li ser ruhê mirîdîtî yê ku kurd li ber derîyan kirine parsek,
li ser kurdên bi aqilê dijmin anku bi aqilê protez tev digerin,
li ser nivîskarên ku qelema wan masturbasyonê dike,
li ser têkçûyîna aborîya Tirkîyeyê û qeşmerîya ku Teyo bi tirkan dike,
li ser biratîya gelan
û li ser gelek tiştên din em dikarin bibêjin,
"Yek û yek teyrê belek
Zaza bilbil dermanê dil
Şekir û şima ,
Çû ber çema
Çem miçiqî
Av têde nema"
Bîstek berê min telefonî Seadetê kir; lê wek her tim bersivê nade; carinan ew û telefona xwe ji hevdu dixeyidin; her yek li odeyekê pal dide.
Cara duda min telefonî wê kir; wek ku ez nuh telefon dikim, got, "Elo!"
Ji "elo"ya wê min fêhm kir haya wê ji telefona min a ewil çênebûye.
Axir...
Min got, "Seadet, tu çawa?"
Got, "Ez baş im, lê min bihîst belalûk di serê lawê filankes de derketîye. Heger tu pê re peyivî, jê re bibêje, wexta heyv li esmên xuya bû, bila derkeve balkonê, li heyvê binere û sê caran li ser hev bibêje, 'Heyvê belalûka min ji te xweşiktir e, heyvê belalûka min ji te xweşiktir e, heyvê belalûka min ji te xweşiktir e!'"
Çi bawerîyeke ecêb!
Piştî vê gotinê, ez careke din tê gihîştim ku kurd hîn jî tam nebûne misilman.
Gotina Dawî
Ji kerema xwe re bila her kes karê xwe bike; şivan şivantîyê, gavan gavantîyê, mamoste mamostetîyê, sîyasetvan sîyasetvanîyê, nivîskar nivîskarîyê, hunermend hunermendîyê, fêkîfiroş fêkîfiroşîyê, mêr mêrtîyê, jin jintîyê, ker jî kertîyê bike.
Nebin hergûkolog!