Li Qosera Mêrdînê çêbûye. Li sikak û kuçe û kolanên Qoserê bi firê ketîye. Di zanîngeha Beykent a Stenbolê de beşa sînema û televîzyonê xwendîye. Nuha jî di zanîngeha Stenbolê de beşa erdnîgarîyê dixwîne. Ji xêndî nivîskarîyê herweha sînemager e. Bi navên Doxînsistîzm, Xwelîserîzm, Xweşzûgotinokîzm, Leylan û Peyvforîzma pênc kitêbên wî çap bûne. Bi navê ''Reş û Şîn'' û ''Mirîd'' du fîlmên wî hene. Herweha senarîstê fîlmê ''Xof'' e. Li Stenbolê dijî.
28 Şubat 2021 Pazar
sekn û helwesta serek û rêberan
27 Şubat 2021 Cumartesi
çalakîya remo û medo û şerê gurcî û rûsan
26 Şubat 2021 Cuma
îro û du serpêhatîyên temenkin
25 Şubat 2021 Perşembe
heger har û ar bikin barebar
24 Şubat 2021 Çarşamba
netewperestî û şerma we
23 Şubat 2021 Salı
dermanê silhedîn û rebena kerê
22 Şubat 2021 Pazartesi
çend nûçe ji rojevê
21 Şubat 2021 Pazar
cihû û sînema
20 Şubat 2021 Cumartesi
cejna zimên
kurd û xwedê
19 Şubat 2021 Cuma
nivîseke şolî
18 Şubat 2021 Perşembe
şeva regaîbê
17 Şubat 2021 Çarşamba
tuwalet
15 Şubat 2021 Pazartesi
bindestî
Ji mizgefta taxa jêrîn bîst gavekî wê de,
li ser xanîyekî axînî,
jinek temenê wê li dora mirinê,
pişta wê li bakur,
berê wê li başûr,
serê wê di ber wê de,
piştxûz,
bi herîyê destmêj digirt li ber azana meleyê ku
ji bo nimêjê xelk li xwe vedihewand, wê esiriyê.
Ne Xwedê li ser bala wê bû,
ne mele,
ne jî nimêja wê kêlîyê.
Bi wan destên xwe yên kedê li ser wan li xwe dixist,
bi herîyê ser pişta xanîyê xwe yê mîna rûyê xwe yê qelişî diseyinand ji bo zivistanî xwe biparêze ji xezeba Xwedê.
Borîna çêlekekê bilind dibû
û bi ser dengê melê diket wê esiriyê;
yan ji bo teşteke ka bû
yan jî digot ka avê.
Ji borîna çêlekê dengê melê neçû kevanîya malê;
gunehê wê rebenê ket stuyê çêlekê;
ne ji borîna wê bêxwedîya çêlekê bûya,
nimêja wê lê nediçû wê esirîyê.
Jina piştxûz rabû ser xwe,
destê xwe ji nav herîyê derxist
û xist newqa xwe, got,
"Haa Gozê! Ma qey dengê wê çêleka reben î bêziman nayê te tu rabî xwe bikî qurbana wê û kulmeke ka bidê, lêê!"
Dû re,
du niqut av ji jor de niqutî nav herîya ber wê.
Li ser xwe li jor nêrî,
her du destên xwe bilind kirin û got,
"De îja bigirî li ser bêkêrîya xwe, ya Xwedayê êşê!"
14 Şubat 2021 Pazar
şeytanî
13 Şubat 2021 Cumartesi
fahşîtîya min û durûtîya civakê
12 Şubat 2021 Cuma
lixwemikurhatin
11 Şubat 2021 Perşembe
eşq
Eşq çi ye, tu zanî xorto?
Bifikire...
Zivistan e,
erd ji seqemê pûç bûye,
bi seetan li derve,
li ber wê seqemê
nod û neh caran te dîn guheriye
û tu dikevî hundir...
Li hundir
ji tîna agirê sobeyê qîrînî bi êzingan ketîye,
dîwar digirîn,
lê tu revî revî dîsa xwe li derve,
xwe li wê seqemê diqewimînî...
Erê,
eynê tiştekî wisa ye, eşq!
10 Şubat 2021 Çarşamba
çûyîna ser heyvê
9 Şubat 2021 Salı
rexneyeke helbestîk
Devliken Kelogirî!
Tu pir zana û jîr î,
Xwediyê pênûsa xurt,
Ronak û rewşenbîr î.
Lê mînanî her kesî,
Te jî hene kêmasî,
Li gel van kêmasiyan,
Gelek taybet û xas î.
Devliken Kelogirî!
Çima b' xeber û çêr î?
Rica dikim dev berde.
Ji gun û quz û kîrî.
Ji kîrê xwe hez dikî,
Bê wî îdare nakî,
Ji du peyvan yek ew e,
Ne şaş e ya tu dikî?
Devliken Kelogirî!
Rexneyan radigirî?
Îko heyranê te ye,
Teqez tu dil negirî!
Xwendevan û şopînerekî min bi terz û şêwazeke helbestvanî ez rexne kirime.
Spas.
Rexneyên te li ser ser û çavan, Îkramê hêja.
Ji kesên jîr hez dikim;
wek min dinere nanere, wek min difikire nafikire, ne xem e,
lê wexta ya dilê xwe got, divê hay ji mejîyê xwe jî hebe; lewra carina tenê kumikek kare bi namûsa naverokê bilîze û naverokekê biguhere.
Tu rabî bidî pey dilê xwe û ji mejîyê xwe nepirsî û kumekî li serê "e"yê bikî û wê "e"yê wek "ê" bera çolê bidî, r"e"xne yê bibe r"ê"xne û wê xwedîyê xwe bilewitîne.
Lê Îkram ji ciwamêrîya xwe, rexne û rêxne tev li hev nekirîye, bi şêwazeke kubar û ciwamêrane rexneya xwe kirîye.
Ka îja ez werim ser nirxandina rexnehelbesta vî xweşciwamêrî û bersiva rexneya wî bidim; çarîn bi çarîn...
Devliken Kelogirî!
Erê, nav û paşnavê min li gorî qeydeyên rêzimanî rast nivîsandîye; ne kêm ne zêde.👍
Tu pir zana û jîr î,
Spas, te ji ciwamêrîya xwe gotîye, lê ez jî wek te difikirim; him zana me, him jîr im; çendî pirê caran "k" şûna "j"yê bigire jî...😉
Xwediyê pênûsa xurt,
Pênûsa min xurt û tûj e û pir lê miqate me ku pê re nebim xayîn û bi şaşî ew serê wê yê tûj di qûna min re nere. Heta ji min tê, ez wî serê wê yê tûj li qûna xwelîser, nezan, bêkesayet û bêxîretan digirim...🖕
Ronak û rewşenbîr î.
Çendî mîna pelçimokan-şevşevokan ji tarî û cîyê tarî hez bikim jî, kêfa min ji ronîyê re jî tê û her tim hewl didim tavê bidim qûna civakê, da civak bi gûyê qûna xwe bihise.😷
Lê mînanî her kesî,
Te jî hene kêmasî,
Erê, haya min ji kêmasîyên min hene û hewl didim bi xwenuhkirinê ji wan kêmasîyan rizgar bibim, loma jî xwendin ji bo min ne hobî ye, karek e, erkek e, wezîfeyek e ku her roj wext jê re vediqetînim. Lê piştî demekê mîna wî Xwedayê bawermend bi serê wî sûnd dixwin, ez ê karibim bibim bêqusûr û bêkêmasî, nizanim. Di sed salîya xwe de, piştî hew li min rabû, ez ê dîsa li ser vê mijarê hûr bibim.🤔
Li gel van kêmasiyan,
Gelek taybet û xas î.
Wexta em zarok bûn, carina em diçûn mala apê min û ji ber ku apê min memûr-karmend bû, li mala wan nan ji arvanê xas çêdibû; loma jî ez tahma wî arvanê xas baş zanim bê çi nanekî qure jê çêdibû. Bi vê rêzikê ez jî xwe serbilind û qure hîs bikim gelo?
Bi kin û kurmancî xwestîye bibêje, çendî tu arvanê malê bî jî, bêhna arvanê xas jî ji te difûre.
Devliken Kelogirî!
Ciwamêr dîsa nav û paşnav li gorî qeydeyên rêzimanî rast nivîsandîye. Spas.
Çima b' xeber û çêr î?
Mesele kûr e, dahwe giran e. Axa meriv di nav çar dewletan de perçe perçe bûbe; sîyasetvanên meriv derketibin parsa xwelîyê, ro li rewşenbîrên meriv gerîyabe û ji dêvla pêş ve bi paş ve çûbin; ziman ji ber bêxîretîya hunermendên meriv şerm kiribe û herweha nivîskarên meriv ji dagirkeran bêtir zimanê dagirkeran xurt û şêrîn kiribin, Devliken ê bi kîjan gotinan spasîya van ciwanik û ciwamêran bike?🤒
Rica dikim dev berde.
Ji gun û quz û kîrî.
Kengî welatê min jî azad û serbixwe bû û text ji bin xwelîser û bênamûs û bêkesayetan derket, soz ez ê dev ji çêr û xeberan berdim.🙃
Jixwe heyfa gun û quz û kîr ku tu tînî bi vê mijarê ve girêdidî.
Û ne ji gun û quz û kîrê me be, bawer bike jîyan nehêjaye boçika cixareyê.
Ji gun û quz û kîrê xwe şerm nekin, wan azad berdin, da ku nifşekî azad çêbibe.😋
Ji kîrê xwe hez dikî,
Bê wî îdare nakî,
Ji du peyvan yek ew e,
Ne şaş e ya tu dikî?
Ma tu ji kîrê xwe hez nakî Îkram?
Heger tu bibêjî, na, ez ji kîrê xwe hez nakim, here cem Hecî Gêncoyê Qesab, bila apê Hecî bi xêra gora mirîyên xwe wî kîrî di ber de jêke û biavêje ber pisîkan. Madem bi kêrî te nayê, bila ji pisîkan re bibe zîyafet...🤪
Û heger binhişîya meriv pak û paqij be, kîr jî mîna poz û lêv û guh û çav û zimanê meriv tenê lebatek e.😉
Çima ez ê ji ber bilêvkirina wî şerm bikim?
Ez zanim, ji bo civakeke bi hevîrtirşê îslamê hatîye stirandin, ji bo civakeke hişk û girtî bêguman mijara kîr û quz mijareke travmatîk e, lê ji xwe Devliken jî hewl dide bi kîrê xwe vê civaka bi genetîka wê hatîye lîstin, veke...
Tabû, qalib, dîn, îdeolojî, kevneşopî, erf û adetên vê civakê tiştên herî normal ku yek ji wan jî nîyhandin e, li ber çavê me kirîye anormal; loma Devliken bi kîrê xwe hewl dide normalên anormal normalîze bike.
Devliken Kelogirî!
Ma hewce dike dubare û sêbare bikkm? Nav û paşnav dîsa bêqusûr e. Bijî!✌️
Rexneyan radigirî?
Erê, rexneyan radigirim, heger "e"yê kum nedabe serê xwe...😉
Lê tiştekî lê zêde bikim: Şaş fêhm neke Îko, ez zêde guh nadim rexneyan.
Çima?
Wexta ez guh bidim rexneyan, ez ê nebim xwe, ez ê bibim hûn; ji ber ku ez û hûn ne yek in û wek hev nanerin, nafikirin, hîs nakin, ez tiştên ne li gorî we tînim zimên, dibêjim, dinivîsînim.
Wexta ez guh bidim rexneyan, ez nikaribim wek xwe bifikirim, hîs bikim û wan fikir û hîsan binivîsînim, ya min û we ji hev vediqetîne, ev taybetmendî û cudatîya min e.
Heger Devliken guh bide rexneyên ne devliken, tenê ji qelema devliken ê hestên kelogirî bifûre. Li ser meseleyên edebî, hunerî, civakî ez ê her a dilê xwe bibêjim û hûn jî rexne bikin, mixabin!🤒
Îko heyranê te ye,
Teqez tu dil negirî!
Ez ji kesên jîr hez dikim û her kes di gotina xwe de hur û azad e...🍺✌️🍺
8 Şubat 2021 Pazartesi
tahba xelef çû ber telef
7 Şubat 2021 Pazar
senfonîya dengan
Vî zemanî kî baş bi genetîka peyvan bilîze, ew dibe helbestvan û civak, bi taybetî jî nifşê X- ne nifşê Z-, bi serê wî sûnd dixwe.
Wate heye, tune ye...
Metafor xurt in, ne xurt in...
Çi peyamê dide?
Pesnê kê-çi dide?
Li ser çi ye?
Hîç ne xema wan e; tenê li gor fonetîkê bi guhan xweş bê, bes e.
Jixwe li gorî fikir û nerîna van kesan, peyv û gotin çi qas ji naverok û mijarê dûr bin, ew qasî qure ne, xwe qure dikin.
Jixwe ne mecbûr e her kes ji her tiştî fêhm bike.
Yanî wexta helbesvan bibêje:
"ez ê bibim gulek
û serê xwe bişikînim,
heger ji serê min pengizî
ew ê serê te jî bişkîne"
Erê, hûn "gul" dixwînin, lê belkî helbestvan di serê xwe de ew gulê kirîye kevir.
Ya din jî, nebêjin çawa him xwe dike gul-kevir, him jî bi wî kevirî serê xwe dişikîne?
Hela hela!
Ma helbestvan mecbûr e metaforên ew bi xwe çêdike bi we bide fêhmkirin an we li ber xe?
Hûn jî li gorî kêfa xwe wateyekê li wan metaforan bar bikin û qedîya...
De va ye ez ê jî helbestekê li jêr binivîsînim û hûn jî li gorî zanîn û nezanîna xwe li metaforên min wete û peyaman bar bikin û xwe jî bikin helbestvan.
Fermo!
li bin konên ereban,
pîrebokên lezbiyen govend digerandin,
li ber senfonîya cizba sofîyên bîseksuel.
hecîyên serserî bonzayî dikişandin,
li pişt mizgefta gund.
û
meleyê pedofîl li ber fîlmekî erotîk li ser şujdeyê di xew re çûbû;
bi sed û yek oxên bi derb
morîkên tizbîya wî belawela bûbûn.
şêxê mêrê çar jinan bi xwe xweş dianî vê esirîyê,
bi bêhna delingê jinebîyekê.
û
bi niviştên şêx,
jinên kurdunde,
mêrên nemêr bera ser xwe didan,
bi hêvîya kurekî din li ser serê keçan zêde bikin.
li vê dinyaya ku,
jîn bi jinê diwelidî,
jîn ji jinê direvîya
û
li dinyaya din jî dibûn xelata bêehleqîyê,
jin.
pezên bê şivan ji şevînê vedigerîyan,
di bin çavdêrîya guran de.
piştî şoreşa keran,
kûçik civîyan,
ji bo hilbijartina şivantîyê;
bi navê elo elokek bû şivan.
û
ji bêhişîya mirîşkan,
jin derketin duayên aqil.
mirîşkan hew nikilê xwe li gû xistin,
dîkan terka azanê kirin,
wê salê çavê kesî bi hêkan nebû.
zivistana îsal,
ji jor de,
ji dêvla baranê aqil barîya,
tenê kurd ji malên xwe derneketin
û
xwe nedan ber.
li ser hêsirên kombûyî,
dengbêjekî bi zimanekî nedihat fêhmkirin kilam digot.
herfên qaçax yên ji nav lêvên wî dengbêjî difilitîn,
li kumên xwe digerîyan,
bi dizî.
û
berî roj hilê bi çar deqeyan,
jinekê ber avêt,
kur(d)ek ji ber çû.