Li Qosera Mêrdînê çêbûye. Li sikak û kuçe û kolanên Qoserê bi firê ketîye. Di zanîngeha Beykent a Stenbolê de beşa sînema û televîzyonê xwendîye. Nuha jî di zanîngeha Stenbolê de beşa erdnîgarîyê dixwîne. Ji xêndî nivîskarîyê herweha sînemager e. Bi navên Doxînsistîzm, Xwelîserîzm, Xweşzûgotinokîzm, Leylan û Peyvforîzma pênc kitêbên wî çap bûne. Bi navê ''Reş û Şîn'' û ''Mirîd'' du fîlmên wî hene. Herweha senarîstê fîlmê ''Xof'' e. Li Stenbolê dijî.
31 Mart 2021 Çarşamba
mamoste
30 Mart 2021 Salı
em û ew
29 Mart 2021 Pazartesi
mêrdîn
28 Mart 2021 Pazar
seadetê û anarşîzma wê ya evînî
27 Mart 2021 Cumartesi
vê êvarê
Vê êvarê,
berî şîvê bixwim ez derketim derveyî malê.
Piştî ez derketim derve, ez li xwe hayil bûm ku,
vê sibehê wexta ji himbêza wê xanima ku nuha navê wê nayê bîra min derketim, min ji bîr kiriye ez xwe bişom,
bi cenabet derketim ji malê.
Vê êvarê,
ji vexwarina doh bi şev, min hîs kir ku
piçeki serê min, ji piçekî zêdetir jî mahdê min diêşe,
lê hew bû ez vegerim;
min mifte li paş derî ji bîr kiribû, bi wê serêşayîyê.
Min go, tewkel bi xwedê
û ez ketim kezeba rê.
Vê êvarê,
bayekî hênik li kîr û gunê min dixist,
tu nabêjî min ji bîr kiriye derpîyê kin li xwe kim li ser ecelê.
Min jî di ber xwe de digot, çima çep û rast lê dixe, tiralê bin dara xurmê.
Vê êvarê,
Jinek di ber min re derbas bû.
Bi min wer hat, pêsîreke wê mestir bû ji pêsîra dinê.
Min nahlet anî li çavê şeytanê neyarê Xwedê!
Min go belkî çavekî min mestir e ji çavekî min ê dinê, loma li min wer tê.
Vê êvarê,
Rişma însanekî di destê kûçikekî de,
ew li pey xwe digerand li nav gul û kulîlk û gîhaya parqê.
Û pisîkekê bi xêra gora mirîyên xwe tasek av dida pîra li hundirê xênî bi tenê.
Wexta pîrê devê xwe vekir û ji pisîka xêrxwaz re dua kir,
taximê devê pîrê pengizî, gindirî bin tekerê tirimbêlekê.
Şifêrê wê tirimbêlê berî ku pê li taximê pîrê bike, pê li firênê kir
û tirimbêl di cî de sekinî.
Pîrê bi du dengan kir lîrelîr ji bo şifêrê tirimbêlê.
Vê êvarê,
wexta min gava xwe avêt,
min dît mêşek xirpişîye ser dilê mêşekê, doza zuriyetê dikin.
Min bi kefa nigê xwe ew eciqandin,
bêyî ku zuriyet bi pey wan keve, emirqutî bûn,
mirin.
Vê êvarê,
li ser çeqilîkê darekê, du çivîk bi zimanê mirîşkan bi hevdu re dipeyivîn.
Xwîn ji zimanê min çû li ber dengê ne dengê wan..
Her du çivîk ji jor de hatin xwarê,
di nav wê xwînê de perpitîn.
Vê êvarê,
Kîvroşkek bû şahidê zayîna qantirekê.
Ker hew bi dora bergîran ketin.
Eşîrek çêbû ji qantiran.
Vê êvarê,
Ji dêvla baranê, herfên tirkî bi ser min de barîyan;
her herfekê birînek di laşê min de vekir.
Vê êvarê,
Wexta min xwe li nav pêlên însên qeliband,
Ez li bêkêrîya Xwedê hayil bûm;
her ji deh însanan heşt, nîvco bûn.
Vê êvarê,
Ez derketim, lê min nizanîbû ez diherim ku derê.
Zebeşfiroşekî go ka were em zebeşekî bixwin li qiraxa rê.
Min go de here bîseksuelê kurmî yê dera hanê.
Ez heteroseksuel im,
bela xwe ji min bike,
ma tu nabînî bê çawa çep û rast lê dixe bi hesreta karxezalekê.
Vê êvarê,
Ez carekê bi xwe hisiyam ku,
navrana min şil bûye, mîna zîpika biharê lê xistibe, serî bi ser stu ve xwar bûye.
Min go ya şeytanê melhûn!
Bextê te tune ye.
Ma te tu kes nedît ji min pê ve tu qerf û tinazan pê bikî,
hey zalimê zalimistanê!
26 Mart 2021 Cuma
ji rojevê
25 Mart 2021 Perşembe
ji seadetê çend guhargotinok
govenda reş
Dilê Hisên ketibû qîza pismamê bavê wî.
Rehmê jineke têra xwe bedew bû.
Bavê Rehmê anku Hisênê Emo serekê eşîra xwe bû.
Li wî lêfî û li wê beriyê peyv peyva wî bû.
Lê bavê Hisên anku Îsayê Heso, çendî ne xwedan mal û milk û nav bû jî, bi mêrxasîya xwe deng dabû; dengê wî li wî lêfî belav bûbû.
Hisên lawê Îsa yê mezin bû û dil xistibû qîza pismamê wî. Dinya jî xera bibûya lazim bû Îsa qîza pismamê xwe ji lawê xwe re bianîya.
Lê çawa?
Axir, Îsa û çend rîhspî bi tengala hev dikevin, diherin xwazgînî.
Hisênê Emo wan li odeya xwe ya her tim bi mêvanan tije diezibîne.
Îsa û rîhspîyên pê re bi şêwazeke maqûlane Rehmê ji Hisên re dixwazin.
Hisênê Emo, dil tune ye, lê rasterast jî gotina dawî ji wan re nake.
Qelenekî dide ber Îsa ku Îsa mal û milkên xwe gişan li ser bike jî, nikare Rehmê xelas bike.
Lê Îsa mêrekî bi sed mêrî ye û soz daye lawê xwe.
Îsayê Heso awirekê dide Hisênê Emo, Hisênê Emo newqê ji wê awirê vala dike.
Baş pismamê xwe nas dike, Hisênê Emo. Û baş zane wexta têkeve xetê, serê wî jî tê de bifire, ji ya xwe venagere.
Axir, dem û zeman derbas dibe, çi di destê Îsa de heye ji bo qelen top dike û dibe dide pismamê xwe.
Îsa li qûn rûdine, lê ji ya xwe danayê.
Ji lawê xwe re dawetekê çêdike bi du def û du zurneyan.
Roja dawetê ji wî lêfî bi dehan berbû vedihewin.
Bi dehan pez serjê dibin.
Kêf û şahî û govend li dar dikeve.
Û lawê Pîro dimire.
Dawet disekine.
Kes nizane wê çi bike.
Pîro perîşan e, lê ji ber ku bi mirina lawê wî dawet disekine şermezar e.
Ewrekî reş ê xemgîniyê li seranserê gund kon vedigire.
Pîro radihêje destmalekê, bang çend ciwamêran dike, dikevin destên hev û ji defvan û zirnevanan re dibêje, "lêxin!"
Bi dengê def û zirneyan govend dîsa digere û Pîro serê govendê dikişîne.
Wê kêliyê, ji çavên merd hêsirên bi xîret li ser destmala destê Pîro direqisîn...
23 Mart 2021 Salı
welatê dê
22 Mart 2021 Pazartesi
ez û siltan
Go,
mamoste, ev sê roj in em bi hev re ne, tu bi qemyonek jin re peyivî; şarja telefona te îdare nedikir.
Min go,
di bextê te de, tenê ez bi jinan re dipeyivîm?
Go,
na, dengê du-sê mêran jî bi ber guhê min ket, lê dengê yekî ji wan jî dişibîya dengê jinan.
Ez kenîyam...
Min go,
tu têra xwe heyî ha. Erê qama te yek û şêst cm e, lê yek û şêst jî di bin erdê de ye.
Di bin simbêlê xwe yê ji piştîyê jinekê yê pûş girantir de bû fîqefîqa wî, kenîya.
Dû re destê xwe dirêjî berçavka min kir û da ber çavên xwe.
Go,
min jî xwe bi xwe ji xwe re digo gelo çima jin weha mîna kerîyê pez li pey mamoste ne. Heyran ez jî vê berçavka nîyhandokî bidim ber çavên xwe û bigerim, jin ê bi kerîyan li pey min jî herin û werin.