lê divê meriv bextê xwe neavêje û heqê Reîz jî teslîmî Reîz bike.
Reîz jî têra xwe jîr e, têra xwe zîrek e.
Û bêguman ji her derê agahî û belge jê re diherin.
Ciwamêr jî mahta xwe lê xweş kiriye û berê qûna wan xweş dide tavê.
Reîz Selahedîn jî îro ji hefsê çend kitêb pêşnîyar kiribûn;
lê çi qasî min çavê xwe gerand jî, min Leylana xwe di nav wan de nedît.
Ne şaş bim, çar pênc kitêbên bi tirkî bûn, yek jî bi kurdî bû; lê ya kurdî jî çi qasî bi kurdî ye û Selo di hefsê de kurdîya xwe çi qasî bi pêş ve birîye, nizanim.
Dû re...
Em gazinan dikin û dibêjin çima tirk neheqîyê li zimanê me dikin.
Roja ku em fêhm bikin kurdî zimanê me ye, jixwe wê çaxê bi qasî serê derzîyê qîmetê wan gotin motinan namîne.
Ji qewla Sehdê Elo, ha keran tir kiriye, ha Înce mînce fis kiriye, ew ê di guhekî re têkevê û di guhê din re derkeve.
Vê sibehê li ser eceleyê bêyî ku ez avekê li xwe bikim, bi heramî anku bi cenabet ez rabûm, min xwe li derve qewimand û derketim;
jixwe ez diçûm dîzîya yeka din, hewce nedikir.
Ji qewla kurdên berê, "bi kevirekî sê qûç!"
Lê min nekir sisê...
Baş bû ku min yek bi yekê nehisand;
yek bi roj, di ronayîyê de; yek jî bi şev, di tarîyê de,
loma jî ya bi şev şûna derbên mohr û cûnbûyî nedît...
Lê heger kurdîya wan hebûya û ev nivîsa ku anuha ez dinivîsînim bixwendana, îhtîmal e wan ê ez bikirama sê perçe û careke din hew di sikak û kolan û taxên wan re diçûm û dihatim.
