Di şerê Şeytên û Xwedê de, zarokên welatê min ji kîsê dêya xwe diherin, mixabin.
Û em ê tu carî terka mirîdîtîya xwe nekin, heger em vê zîhnîyeta xwe ya belengaz nekujin...
Rojnamevan Ûfûk Guldemîr digot,
"Dîn ew qasî ne erzan e ku meriv tenê bispêre gundî û xizanan."
Ciwamêr xweş gotîye.
Zemanekî min jî weha gotibû,
"Şoreş ew qasî ne erzan e ku tenê meriv bispêre gundî û nezanan."
Heger hûn van her du dînamîkên girîng ên civakî bispêrin gundî û xizan û nezanan, gundî û xizan û nezan ê van dînamîkan bi we de biteqînin û mejîyê we yê ji serê we bixeyide.
"Heger navê xerîbîyê ne li ser min bûya, min ê dasên destê paleyan bixistana xwarê."
Min got, "Seadet, kê ji bo çi ev gotin gotîye?"
Seadetê got, "Yanî dixwaze bibêje, ez xerîb im, bi hesreta welêt diêşim, loma destê min li we nagere ez cira xwe ne xweş bikim."
Ez kenîyam; bi min re Fero û Leylê jî kenîyan.
Min got, "Weleh Seadet, her kê ev gotin kiriye, ne yekî baqil e. Xuya ye xwedîyê vê gotinê li civatekê rûniştîye û wî jî ji xwe re gotîye ez jî peyvekê bikim û wek qûna wî bipeyive, ev gotin kiriye."
