Li Qosera Mêrdînê dijî.
Çendî ji navê Qoserê aciz bim jî, Xwedê ji apocîyan ne razî be.
Heta em nebêjin Qoser, kes nizane em qala kîjan bajarî dikin.
Dinêyser ne xerab e, lê nizanim.
Seyda Mistefa Aydogan jî Dinêyserê bi kar tîne.
Ê Yaqob Tilermenî jî dibêje "Tilermen"
De were safî bike.
Axir...
Mijara me ne navên Qoserê ne. Em dikarin rojeke din li ser vê mijarê nîqaşê bikin.
Ez vegerim ser meseleya xwe.
Erê, çi azib, çi bi mêr, Sidîqo kes bernedida.
Rojekê nêtê li yekê xera dike.
Çima ew jin jî ne bi mêr e!
Sidîqo çi qasî li dora wê dihere û tê jî, jin guh nadê.
Sidîqo dev ji fihêl û finêzên xwe bernade û vê jinê her aciz dike.
Jin xwe bi xwe dibêje, "weleh ez filîmekî neynim serê vî tahjîyî, ev tahjî yê ji pey min venegere."
Ji mêrê xwe re dibêje.
Mêr jî du birayê xwe û pismamekî xwe bi xwe re dibe û li cîyekî xewle xwe didin benda Sidîqo.
Sidîqo tê...
Û Sidîqo zevt dikin.
Dixirpişin ser wî, wî tirek dikin. Hema ku dera wî dikeve ber wan, lê dixin û lê diherin.
Tu avayî tê de namîne; dev û poz di nav xwînê de dimînin, ji ber pihênan parsûyên wî ji hev de dikevin.
Lê dinere, xwe ji nav lepên wan xelas neke, ew ê wî bikujin.
Û dibêje xirp û ji nav lepên wan difilite, direve.
Sidîqo li pêş û mêr û bira û pismamê jinê jî li pey wî, ji nêzîka Qubikê ber bi sûkê ve dibezin.
Sidîqo lê dinere xelasî tune ye, xwe li derîyê dawetgehekê diqewimîne.
Di salonê de ximexima ribabê ye, berbû li ber bi cizbê ketine.
Ku berbû çav li Sidîqo û kincên wî yên pirtik pirtikî bûne û xwîna ser çavê wî dikevin, deng ji ribabê dibile û berbû li dora Sidîqo kom dibin.
Hîn fêhm nekirine Sidîqo ji ber çi direve, mêrê jinê û her du bira û pismamê xwe bi helkehelk dikevin hundir.
Mêr dibêje, "Hey min kîrê wî di ca we kiro! Lêxinê, daîş e..."
Û berbû her yek ji hêlekê ve dikişin ser Sidîqo.
Di rewşeke giran de Sidîqo digihînin nexweşxaneyê.
Dibêjin ew roj ev roj e Sidîqo serê kîrê xwe dax kiriye û doxîna wî hew li heram vedibe...
Xêr û guneh di stuyê wî de!
Piştî "The Sedat Peker" gelek nivîskar û kitêbên jibîrbûyî, ji nû ve ketin pêyasê.
Ciwamêr qala kê û çi dike, ew kes û tişt populer dibin.
Min jî îro li ser twîterê navê wî etîket kir û Leylana xwe par ve kir.
Min got, "Reîz, hey kurd naxwînin, ji kerema xwe re bixwîne û pêşnîyar bike, qet nebe belkî bi xêra te tirk bixwînin."
Wekî din min ê çi bigota?
Nehat bîra min...
De ka hûn vê metnê bixwînin, heger hat bîra min, ez ê pê ve bidirûm; na heger nehat bîra min jî, îşev berî ez rakevim, ez ê li ser konsantre bibim, sibê ez ê ji bo we binivîsînim.
Gotina Dawî
Birakujî, çi gotineke ne xweş, pûç û dejenerebûyî ye.
Heger du kesan rik û gir ji hevdu girt û şer kir, ew ne bira ne.
Û heger hezkirin û rastî û dilsozî tune be, bi zorê kes nikare kesî bike birayê kesî.
Ê ji buxçika zikekê çêbûne, hew hevdu tehmûl dikin, îja biratî û miratî û quzilqurt û nizanim çi!
"Kanîya Alîya bi tahtik e, simbêl dûvê beranan." jinebîyek li şwînekê rûniştibû, digirîya û diavêt ser mêrê xwe.
