Ji wî wê de du lawik şer dikin.
Lê berî wê divê ez Hecî Meter bi we bidim naskirin.
Hecî Meter kî ye?
Hecî Meter wek min û we, ew jî lawê dê û bavê xwe ye û bi eslê xwe Erbanî ye.
Erban jî eşîrek ji eşîrên Mêrdînê ye û bi qasî min lê kolaye, dîroka Erban ji dîroka Mêrdînê jî kevntir e;
yanî dibêjin mêrdînî li ber erbanîyan zarokên dergûşan in.
Piştî Xweda xwe çêkiriye bi nîvseetekê Erban ava bûye.
Kê Erban ava kiriye?
Ez nizanim.
Min ê bigota ji Xweda bipirsin, lê dema Erban ava bûye hîn nuh Xweda xwe çêkiriye, loma jî hîn zarokekî berşîr e û xwe bi xwe, xwe şîr dide, ew zeman ê neyê bîrê...
Axir, ez serî li we nekim meşka dew û derî li ber meseleyê vekim.
Hecî Meter dema xwe digihîne cem wan lawikan, êdî destê wan di pêxîla hev de ye û bi sîle û şîlmaqan li hev dixin.
Ew dibêje, "Ez kîrê Hecî Meter di ca te kim!"
Ev dibêje, "Ez kîrê Hecî Meter di ca te kim!"
Hecî Meter ber bi wan ve du sê gavên din diavêje û wan ji hev dike, dibêje, "Ma hûn Hecî Meter nas dikin?"
Her du jî dibêjin, "Na!"
Hecî Meter di ber xwe de dibêje, "De baş e, kîrê min di ca hev kin!" û dimeşe, ji wan dûr dikeve.
Heta li kuçeyê dizîvire jî diavêjin ber hev:
"Ez kîrê Hecî Meter di ca te kim!"
"Ez kîrê Hecî Meter di ca te kim!"
Pirs:
Çima ne kîrê min û we, lê kîrê Hecî Meter?
Erbanî, bi mezinbûna nigên xwe bi nav û deng in; lê qilafetên wan jî têra xwe girs in.
Lê Hecî Meter him qilafetê wî girs e, him nigên wî girs in, him jî kîrê wî...
Xêr û guneh ne di stuyê min de, yên kîrê wî dîtîye, dibêjin heger qayîşa meriv tune be, ji dêvla qayîşê meriv dikare bide nava xwe.
Gotina Dawî
Ez bi xwe jî Erbanî me, lê qilafetê min jî, nigên min jî, kîrê min jî li hev in; ne gir ne hûr, ne kin ne dirêj.
Her kî bawer neke, ez dikarim nigên xwe jî, kîrê xwe jî rê bidim...
