Ne Amerîkayê dihêle, ne Îsraîlê dihêle, ne jî Ewrûpayê.
Ev teresê îroj bi sormancî dijberîya Amerîkayê dike û Amerîkayê wek qesasê îman û însanetîyê radixe pêş çavan, heger ne ji Amerîkayê bûya, gelo ew ê bikarîbûya van weezên xwe yên gû jê difûre weha bi azadî bibêje?
Lê ya balkêş ev e, gelo serek û rêber û rêvebirên Kurdistanê çi difikirin?
Bawer im ew bi xwe jî wek vî teresî difikirin û dinerin ku ev teres li pêş çavên wan vê gûxwarinîyê dike.
Li ser vê erdnîgarîya tirk û ereb û faris bi xwîna me li ser nigan in û tenê Amerîka û Îsraîl piştgirîyê didin me, ev teres radibe dijberîya Amerîka û Îsraîlê dike û kîrê tirk û ereb û farisên îslamîst dixe qûna xwe.
Lê ne sûcê wî ye; ew vê wêrekîyê ji bêdengîya serek û rêber û rêvebirên Kurdistanê distîne.
Min kîrê îslamîstan di we kiro!
Zêdeyî hezar salan e bi xwîna we destmêj digirin, lê hîn jî xîret nayê we û hûn diherin xwe dikin şujde ji wan re.
Xwelî li serê we be!
Rehîm û Qido bixaltîyên hev in.
Rehîm cahş-korucî ye.
Qido jî ji ber propagandaya rêxistinê zêdeyî deh salan di hefsê de veketîye.
Dû re Qido lê dinere bi vî haweyî ew ê ji qulikê dernekeve, dihere efa xwe ji dewletê dixwaze (pişmanlik yasasi) û azad dibe.
Axir...
Rojekê her du li civatekê rûniştine û mijar jî sîyaset e.
Ew û yekî serxwebûnxwaz dikevin qirika hev û nîqaş gur dibe.
Yê serxwebûnxwaz dibêje, "Apocîyan mala kurdan xera kir; kevir li ser kevir nehiştin. Berê, baş xerab bêhna kurdî û kurdîtîyê ji vê axê difûrîya, êdî ew jî li me çû gilî. Em ne kurd man, ne jî bûn tirk. Piştî ew qas keç û law hatin kuştin, piştî bi hezaran gund hatin şewitandin û bi deh hezaran kurd ji axa xwe dûr ketin, qonaxa em hatine lê sekinîne, biratîya gelan û entegrebûna tirkîyeyîbûnê ye."
Li ser gotinên hevalê serxwebûnxwaz, Rehîmo mirûzê xwe tirş dike, dibêje, "Bi telaq yên kurd şîyar kirin apocî ne! Û îro ro kurd bi xêra apocîyan dibêjin em kurd in."
Qido li Rehîmo dinere, dû re dizîvire ser hevalê serxwebûnxwaz, dibêje, "Bi şeref bixaltîyê min Rehîmo rast dibêje û hew!"
PDK!
PDK-BAKUR!
PDK-T!
Hesînayê got, "Ha Haşim!"
Haşim çarmêlkî rûniştîye, mesefa şorbeyê li ber e, nan diçîne şorbeyê...
Got, "Haa!"
Hesînayê got, "Ka em te jî bişînin Başûr."
Haşim bi kevçîyê xwe nanê çandîye şorbeyê li hev xist û kevçîyê xwe li binê mesefê xist. Berî kevçî têxe devê xwe, got, "Xêr e, çi karê min li Başûr heye?"
Hesînayê got, "Here destûrê ji mala Barzanîyan bixwaze, em jî partîyekê ava bikin."
Haşim got, "Malevê! Jixwe PDK heye, PDK-BAKUR heye, PDK-T heye. Îja em jî partîyekê ava bikin! La hewle wela!"
Hesînayê got, "Em ê jî PDK-H ava bikin. Belkî rojekê li Enqerê yan jî li Hewlêrê mirîşk ji me re jî hêk bike. Hema ji kîjan hêlê qoltixekê bidin me, kar e, ne zirar e, wîî!
Haşim piçek nanê din çand şorbeyê.
Bi kevçî li hev xist, di bin simbêlan de kenîya û fitilî ser Hesînayê, got, "Keçê Hesîna, weleh tu yeman î ha! Xwezî bi qasî tu ji stratejî û dîplomasîyê fêhm dikî, xwezî başûrîyan jî fêhm bikira...
Gotina Dawî
Kurdistan bûye mijara fantezîyên masturbasyonîst!
