Yanî çi?
Yanî ez dixwînim, ez pir dixwînim, hingî ez zêde dixwînim, wextê min tune ye ez serê xwe rakim û li fîlmekî binerim,
lê wextê ez serê xwe ji ser xwendinê radikim jî, ez li fîlmên werê dinerim.
Li vir ciwamêr ji me re dibêje, ez xwende me û entelektuelekî di ser pozê xwe re me. Hûn dikarin werin li ber sîya pozê min vekevin.
Bi min,
di navbera xwedîyê vê gotinê de û yên wêneyên di kadrajê de tenê çay-qahwe-simît û kitêb xuya dike de tu cudatî tune ye.
Wextê xwendin tesîrê li kesayet û mejî neke, qûn ji tavê re xwe belot dike,
lê ji xêndî min û çend beradayîyên wek min tu kes vê rewşa ego û populîzm jê difûre nabîne; pirê kesan jî halanan di xwedîyê gotinê de hildidin.
Ego û kompleksên we serê we bixwe!
Îja heger we ji xwendinê wextê we ma, li vî filmî binerin.
Min nîyha qûnê jîyan tenê ji xwendinê pêk tê!
Bixwe, vexwe, bixwîne, rakeve!
Bixwe, vexwe, bixwîne, rakeve!
Belkî ji tolazî û nîyhandinê wextê min namîne!
Belkî ji gerê û vexwarina araqê wextê min namîne!
Belkî ji qerf û kêf û civatê wextê min namîne!
Belkî ji lîska futbolê û ji temaşekirina futbolê wextê min namîne!
Belkî ji gera nav xwezayê û ji rapelikîna çîyayan wextê min namîne!
Belkî...
Belkî...
Belkî...
Yanî te xwend û te tişt ji xwendina xwe fêhm nekir, em ê çi xwelîyê li serê te kin?
Axir,
heger ji nîyhandinê wextê min bimîne, ez ê rahêjim kitêbekê û çend rûpelan bixwînim,
lê ji bo xatirê wê enteletuelîya te ya ego û kompleks jê difûre!
Dîndarên vî zemanî çi fiqur in; guhê wan dilive!
Ji sibehê heta êvarî ji cimhetên xwe re çîrok û çîrçîrok û çîvanokên ku mentiqa zarokên şeş heft salî jî ranagire dibêjin û li ser pişta van bêhişan dixwin, vedixwin, li kêfê dixin.
Nizanim Hz Yûnis çend rojan di binê avê de di zikê masî de maye...
Nizanim kîjan pêxemberî çend deve di qula derzîyê re derbas kirine...
Nizanim pişta pêxember ji pişta sed mêrî xurtir bû loma jinên wî pir bûn...
Nizanim filan pêxemberî behr qelaştîye û di nav re meşîyaye...
Nizanim êzingên ku pê pêxember dişewitandin giş bûn masî...
Û yên li wan guhdarî jî dikin, mîna bi êşa mirîşkan ketibin, serê wan bi ser stuyên wan de xwar dibe, melûl melûl guhdarî dikin; hin ji wan jî bi eşqa îlahî bi cizbê dikevin û direqisin mîna sût û serserîyên li dîskotekan li ber muzîka gawirî ji ser hişê xwe ve diherin û diperpitin.
Îroj ez li ber televizyonê rûniştibûm hew min dît xortek li ser ekranê xuya bû.
Serê xwe bi hêlekê dike û bi bişirîneke fiqurî jê difûre qala jîyîna pêxember dike.
Nizanim pêxemberê me ji kesên weha hez dikir...
Nizanim pêxemberê me xwedan ehlaqekî wisa ye, dema meriv ehlaqê wî nas dike, meriv ji ber ehlaqê xwe şerm dike...
Nizanim Xwedê ehlaqekî muhamedî bike qismetê her kesî û tenê ji bo meriv bibe xwedan ehlaqekî muhamedî divê meriv bixebite.
Nizanim divê heta ji destê meriv bê meriv ji rêya Xwedê dernekeve, xizmetê ji wî re bike û ehlaqê pêxember ji xwe re bike mestere û nizanim çi û nizanim çi...
Dû re ez têgîhîştîm ku ev xortê fiqur ê şeytanî ji ken û şêwaza wî difûre, lawê Nîhat Hatîbogluyê dîntucar e.
We quzê wê xwaro, ji qewla mêrdînîyên me.
Hûn dîn bifiroşin dîndarên dîn û beradayî û bêhiş û dû re herin bi wî pereyî li deverên herî xweş hotel û motel û apartan bikirin û di wan hotel û motel û apartan de jî zinêkar werin bi zinê kêfa belek bikin; hûn jî bi çîrok û çîrçîrok û çîvanokên xwe yên wek we beradayî ji guneh û bêehlaqîya xwe re fitûyan derxin.
Gotina Dawî
Rehmetîyê bavê min digot, "Rehma Xwedê li zanebûnê be!"
