Min kalek nas kir; piştxûz û rîhspî.
Her êvar wexta di sikakê re derbas dibû, zarok li xwe dicivandin.
Ji pêncsalîyan heta dehsalîyan...
Bêrîkên wî tije çikolata bûn.
Ji wan zarokan tenê ew çikolatên bêrîkên xwe li zarokên keçik belav dikir; nedida lawikan.
Min rojekê jê pirsî:
"Kalo, çima tenê tu li keçikan belav dikî?"
Fitilî ser min, bi çavên şil, lê bi bişirîneke dilovan got:
"Berxê min, neh lawên min çêbûn, lê Xwedê Teala tenê keçikek jî nekir qismetê min. Wexta ez çav li keçikan dikevim, kizînî ji dilê min tê."
Û piştî ku çikolatên xwe li zarokên keçik belav kirin, bi hesreta hezkirineke keçikanî, hêdî hêdî ji min dûr ket.
Gotina Dawî
Qîmetê keçikên xwe bizanibin û ji wan hez bikin.
An na hûn ê bi hêleke vala ji vê dinyayê koç bikin.
