Li ser medyaya sosyal pirê jinan dema wêneyekî xwe par ve dikin, heya ji wan tê hewl didin di kadrajê de balê bikişînin ser qûna xwe,
lê…
dema di ber meriv re derbas dibin, ji bo rehabîlîteya çavan meriv di ser stuyê xwe re dizîvire li qûna wan dinere, meriv dibin li paş kerê disekinînin; ew dibin durist û biedeb, em jî diibin bêehlaqekê tacîzkar.
Ev çi nakokî anku paradoks e?
Madem hûn ê xwe ji nerîna çavên me aciz bikin, naxwe di her kadrajê de çima hûn hewl didin qûnên xwe têxin devê me?
Ya din jî…
çi fîstan, çi kiras, çi etek, çi pantor, hûn çi li xwe bikin, bêtir hûn dixwazin qûna we di bin wan kincan de bang bike!
Yan xwe nexapînin yan jî neheqîyê li me nekin, lewra…
ne ji van çavan be, qûnên we yê di stuyê we de tenê tûrê gû bin.
Axir…
Du tişt hene ku jinê dike jin;
yek jê qûn e, yek jî memik,
lê heger hêla wê ya entelektuelî jî xurt be, îbadet bike li ber sîya wê heya talîya emrê xwe, bêşik!
Lê…
xwe nexapînin, lewra hûn nikarin min bixapînin!..
Gotina Dawî
15ê Tebaxê anku roja ku toqa nahletê ket stuyê me û em ji ber Xwedê çûn, li bêjîyên dewletnexwaz pîroz be!
Bi hêvîya heta hetayê ew toq ê ji stuyê we dernekeve û hûn ê li ber derîyan parsekê kurtêl û hestîyan bin…
