Em pişta kê digirin, têk dihere. Me sifreya xwe raxist, araqa xwe hazir kir, me go qey Avustûrya yê bixeritîne tirkan, lê wer xuya ye ewil avûstûryayî, dû re jî em ê pê bigirin, mixabin!
Lê jixwe ji roja em ji dawa dêya xwe ketine, me pê girtîye û em dikin nakin nikarin berdin.
Qey pêgirtin qedera me ye; erê weleh…
Lê ez di vê qederê nim!
Axir…
Ka bila nîvekê dawîn dest pê bike bê Xweda ji ca kê distîne û dide ca kê!
Tew!
Ma qedera rebena dê ji ya me xerabtir e ku bavê me tenê li ser bedena wan cot kirîye û cotê wan jî ber negirtîye.
Dîsa axir…
Na weleh xêr di vê maçê de nema.
Ya baş ez nivîsê biqedînim û li kêfa terikê xwe binerim, lê ku piştî vê bêhuzûrî û acizîyê rebenê terik xwe ji min nexeyîdandibe!..
Gotina Dawî
Dîsa bi nav destê me de teqîya, mixabin!
