Rast e, şermeke mezin e, lê...
ez jî dibêjim hewce ye meriv bextê xwe xera neke û ûjdanê xwe neavêje.
Gotina "meriv" di şert û mercên îroj de pir giran e, ji ber ku bi salan e kurd bi haweyekî sîstematîk hatine asîmilekirin,
loma jî heger kesên ji rêzê baş bi zimanê xwe nizanibin jî, normal e û hewce ye meriv çavê xwe ji wan re bigire,
lê heger yên baş bi zimanê xwe nizanibin nivîskar bin, ev nayê qebûlkirin.
Hewce ye nivîskarek berî her tiştî bibe bilbilê zimanê xwe, dû re here li sir gul û çîçek û kulîlk û beybûnan bixwîne.
Bi kin û kurmancî,
di şert û mercên îroj de,
kesekî ji rêzê dikare baş bi zimanê xwe nizanibe û haya wî ji ergatîvîyê tune be,
lê heqê nivîskarekî tune ye baş bi zimanê xwe nizanibe û xerîb û nezanê ergatîvîyê be.
Û ez jî him wek Îkram difikirim, him jî vê yekê lê zêde dikim:
"Şerma mezin ew e ku nivîskarek bi mijara ergatîvîyê nizanibe!"
