-Ma bi şev jî qereqol vekirî ne?
Got:
-Na. Êvarî derî digirin, diherin malên xwe û wexta dibe sibeh jî, tên derî vedikin û dest bi wezîfeya xwe dikin.
Got:
-Himm!
Got:
-Xêr e, te ji bo çi pirsî?
Got:
-Muxtêr êvarî hat ket nav nivînên min, ez ji xew şîyar kirim û min kir û nekir bi ya xwe kir û bêyî dilê min xirpişî ser dilê min, bi haweyekî zorgayînî dilê xwe li min rehet kir, kurmê xwe şikenand û rabû çû serşokê xwe helal kir û hat serî avêt xewê, bû xurexura wî raket. Min li seetê nerî, nîvê şevê derbas bûbû; yan na heger min dizanîbûya qereqol ne girtî ye, wê seetê ez ê rabûma, min ê biçûya gilîyê wî bikira, lê...
Got:
-Himm!
Got:
-Wexta îkametgah ji jina te re lazim dibe, ma dibe tu ji jina xwe re îkametgahê derxî, Muxtar?
Got:
-Na, ez wê dişînim mizgeftê cem Melê!
Got:
-Himm!
Gotina Dawî
De hema ji bo xatirê vê rojê îşev dev ji şer û pevçûnê berdin û heta destê sibehê di hev nin û bikutin hev.
Heger Mele azan da jî, guh nedinê, ne rabin nimêjê, ne jî ji bo xwehelalkirinê herin serşokê...
