Bi min di vê daxuyanîyê de peyameke sublîmînal heye; heta sublîzelal..."
Bi kin û kurmancî, te dît bi qasî min jê fêhm kir, dibe ku ne wek min be jî, lê min weha jê fêhm kir:
Rêzdar konsolos dixwaze bibêje, bi tiştik miştikên pûç û beradayî enerjîya xwe xerc nekin; xwe bikin yek û ji bo hêzeke qerase ku ew hêz ê bikaribe di bin barê serxwebûnê de rabe, hewl bidin...
Lê...
Ka aqil!
Mîna çivîkeke baskokirî û birîndar diperpitî.
Axûwax û nalenala wê bi dîwarên odeyê ve radipelikî.
Xwe bi ser wê de dewisand, lêva wê ya jor xist nav lêvên xwe, têr mêt û pê ve kêleka destê xwe rada devê wê, diranên wê mîna mîxan xwe li kêleka destê wî dan hev, zevt kir; çendî dewsa wan qîlan diêşîya jî, ji arezû û zewqa wê kêlîyê êşa ji ber wan qîlan hîs nekir.
Axûwax û nalenala wê piçekî fetisî!
Û ji nişka ve li ser derzika pişta wî çend çipik xwêdan ketin pey hev, mîna morîkên tizbîyeke nod û neh ber bi jêr ve herikîn...
Di bin qefesa sînga wî de dilê wê dikir teperep lê teperepeke ne normal.
Erê, bi hatina pişta wî re, ew jî orgazm bûbû.
Devê xwe xist guhê wê û di guhê wê de kir pistepist:
"Bi qasî ez di himbêza te de azad im, li ser tu axê ez ew qasî ne azad im."
Û bişirî; dû re ew peyivî:
"Meraq neke, rojekê ez ê li ser axa serbixwe jî te li ber sîya pêsîrên xwe azad bikim û di hundirê quzê xwe de te veşêrim.
