Dema meriv li Remezan dibuhure û destê xwe lê bilind dike û dibêje, "Selamuneleykum!" di dev de Remezan li meriv vedigerîne, dibêje, "Ka em îroj di kê nin!"
Weleh Remo can, edî rebenê kîr hew di ber bênamûs û bêkesayetan re digihêje.
Ne kîrek, sed kîr jî bi te ve bin, tu di ber re nagihêjî.
Çendî wezîfeya kîr a sereke bextewarîya xwedîyê xwe û jinan be jî, heyf û mixabin carina em serê wî dixin nav kar û wezîfeyên qirêj jî, vî zemanî.
Mîrato, him çek e, him derman!
Berî ez dest bi vê nivîsê bikim, li ser medyaya sosyal ez li şandeyeke Seyda Şêxmûs rast hatim, li ser Selîm Berekat kurtenivîsek belav kiribû,
gazin dikir...
Ez dilê seydayê xwe maçî dikim. Ez baş zanim bê xîreta wî çend lîtir e!
Qaşo...
Ji ber zimanê kurdî qels û lawaz e, Selîm Berekatê bereket di kesayeta wî de tune, erebî hilbijartîye û bereketa xwe bi ser edebîyata erebî de rijandîye.
Min got vî zemanî,
kesên kesayeta wan qels û lawaz, radibin qelsbûn û lawazbûna kurdî ji xwe re dikin mertal û xwe dixapînin,
herweha hewl didin civakê jî bixapînin, lê...
Ez heme û ez ê we format bikim!
Nabêjin kesayeta me qels û lawaz e, dibêjin kurdî qels û lawaz e.
De ka ez ê bi vê qelsbûn û lawazbûna kurdî çend peyvên bi bereket li ser berekata te bibarînim û bila Remezanê dikandar jî şahidîyê ji me re bike.
Ho Selîm Berekatê hay ji bereketa vê axê tune, ka kerem bike guhê xwe ber bi devê min ve dirêj bike, ez ê vî zimanê xwe yê bi bereketa vê axê bi kurdî bereketê diwelidîne, bi ser wê kesayeta te ya bêbereket de xwar bikim, da ku berekata te bereketê bizê...
Lê ne bawer im.
Êdî kurdî bibe kîrek û têkeve we jî, bereket hew dizê ji kesayetên bêbereket!
Remezan!
Ka te negot îroj em di kê nin!